عسل ملک‌زاده

عسل ملک زاده متولد ۱۳۶۶ نوازنده ی دف ، کونگا ، درامز و کاخن . فارغ التحصیل گریم تئاتر و سینما و دارای مدرک بین المللی fashion designer می باشد .

وی در دانشگاه الزهرا تهران دف تدریس میکند و ورک شاپ و مستر کلاس های دف در کشور سوئیس و همچنین ورک شاپ کاخن در اسپانیا را برگزار کرده است .

عسل ملک زاده در جشنواره ی ایوان آینه ، آوای مهر ، جوان ایرانی مقام اول را کسب کرده و نوازنده ی برتر تئاتر بانوان شده است وی در فستیوال بین المللی شرق در کشور ازبکستان نیز مقام دوم را با گروه آوای مهربانی کسب نموده است .

هم اکنون نیز گروه کوبه ای سرمست را با ۵۰ نوازنده سرپرستی میکند .

– اساتید شما از ابتدا چه کسانی بودند ؟

خانم سارا احمدی ، مهراد نوبخت پور ، مهرداد کریم خاوری ، عرفان به امید حق و حسین رضایی نیا بودند البته من به مدت ۵ ماه در سنندج هم دوره ی دف گذراندم که ریتم های کردی را آنجا آموزش دیدم .

– خانواده ی شما تا چه حد در فعالیت هنری و موفقیتتان نقش داشتند ؟!

خانواده ی من واقعا در فعالیت های هنری من نقش به سزایی داشتند که من همیشه مدیونشون هستم و اگر حمایت های آنها نبود شاید من به جایگاهی که میخواستم تا کنون نرسیده بودم .

– برای کسانی که علاقه به موسیقی دارند و از طرف خانواده هایشان حمایت نمیشوند ، پیامی ندارید ؟

خیلی ها در فضاهای مجازی این سوال را از من میپرسند اما مهم فقط هدف است ، مهم این هست که شما یک هدفی را دنبال کنید و تمام تلاش خودتون رو بکنید تا به چیزی که میخواهید برسید و دنبال بهونه نگردید و اگر به نتیجه نرسیدید کسی را مقصر نکنید ، بنظر من آدم موفق همیشه باید روی پای خودش بایستد و احتیاجی به حمایت کسی نداشته باشد .

-اوقات فراغت شما را ساز هایتان پر میکنند ؟

من در طول هفته با گروه های مختلفی تمرین دارم و بین این ها کنسرت ها هم هستند و در دانشگاه الزهرا و دو آموزشگاه دیگر مشغول تدریس هستم به همین خاطر اگر اوقات فراغتی پیدا کنم در فرصت اول تمرین میکنم چون من پرکاشنیست هستم و همچنین سازهای کاخن ، درامز ، کونگا و … را مینوازم که احتیاج به تمرین دارم و سعی میکنم حتی اگر کمترین فرصتی را که پیداکردم به تمرین بپردازم .

– چرا و چه شد که سازهای کوبه ای توجه شما را جلب کرد ؟

من از سال ۱۳۷۹ دف را شروع کردم که دو نوازنده را دیدم که مشغول نواختن دف بودند و من واقعا تنم لرزید جوری که نزدیک یک ربع من داشتم گریه میکردم انقدر تحت تاثیر این صدا قرار گرفته بودم و همین باعث شد که من این ساز را عاشقانه دنبال کنم و هرچه جلوتر رفتم مجنون تر شدم و از همان زمان هدفمند ساز میزدم و همیشه فکر میکردم که من میتوانم یک نوازنده ی حرفه ای شوم و میتوانم مثل اساتیدم روی استیج یا کنسرت های خارج از کشور اجرا بکنم و میتوانم به چیزی که میخواهم برسم و بعد از مدتی سراغ عود و تنبور رفتم که در کنار دف ادامه بدهم اما بازهم هرچه جلو تر میرفتم متوجه میشدم علاقه ام به سازهای کوبه ای بیشتر هست و ترجیح دادم در همین زمینه فعالیتم را بیشتر کنم و الان حدود ۳ سال هست که سازهای پرکاشن و درامز و کونگا و کاخن را شروع کردم و لذت بسیار زیادی میبرم از نواختن انها ولی خب همیشه میگویم که من نوازنده ی دف هستم ولی درکنار دف سازهای دیگر راهم مینوازم چراکه یک هنرمند در این روزگار باید از همه ی سازها و ریتم ها آگاهی داشته باشد و در هر زمینه بهترین باشد .

– از کارنامه ی هنری خودتان بگویید.

از سال ۷۹ دف را شروع کردم و از سال ۸۳ آموزش میدهم الان در حال حاضر در دانشگاه الزهرای تهران مشغول تدریس هستم و در هشت جشنواره ی سراسری کشوری مقام اول را کسب کردم ، در کشور سوئیس سالی دوبار به ورک شاپ و مستر کلاس و اجرای تک نوازی میپردازم در کشور اسپانیا ورک شاپ کاخن داشتم که ریتم های ایرانی را آموزش میدادم که بسیار موفقیت آمیز بود و الان در حال حاضر عازم سفر مجدد به اروپا هستم برای مسترکلاس دف و با اهنگسازهای به نامی مثل اقای کارن همایونفر کار کردم در ضبط سریال نفس گرم و اقای سعید ذهنی ، اقای مهراد نوبخت پور و اقای بهزاد عبدی و در زمینه ی موسیقی تئاتر هم جز نوازنده ها بودم که با اقای شمسایی کار کردم .
و صاحب اثر rejoicing Dafs ( دف های سرمست ) هستم که دارای ۱۲ کلیپ تصویری است که در اروپا منتشر شده است .

– در حال حاضر مشغول چه فعالیت هایی هستید؟

برای ورک شاپ و مستر کلاس عازم سفر به اروپا هستم در آبان ماه ، در آذر ماه هم برای دومین بار در تهران ورکشاپ دایره برگزار میکنم ، در تیرماه اولین ورکشاپ را برگزار کردم که با استقبال خیلی فوق العاده ای روبه رو شدم و ۵۰ نفر شرکت کننده داشت که از شهرهای ایران آمده بودند و چون ظرفیت تکمیل شد من تصمیم گرفتم که این ورک شاپ را برای دومین بار هم تمدید و برگزار کنم و هم چنین در دی و بهمن ماه به امید خدا کنسرتهایی را خواهم داشت .

– بانوان ایرانی در موسیقی محدودیت های زیادی دارند چند جمله خطاب به بانوان علاقه مند بگویید .

اگر ما استوار مسیر و هدفی را که داریم ادامه بدهیم حتما موفق خواهیم بود . چراکه محدودیت نه تنها در موسیقی بلکه در همه ی زمینه های هنری وجود دارد و این باعث نمیشود که ما به سمت موسیقی نرویم یا اینکه بخواهیم کلا پا پس بکشیم و بگوییم حال که ما محدود هستیم پس هزار و یک کار دیگر بکنیم الا موسیقی که بهش علاقه داریم این کارِ درستی نیست و بیشتر پر و بال دادن به این محدودیت است و ما باید با همین سختی کار کنیم و با همین سختی خودمان را به جامعه ی موسیقی نشان بدهیم کما اینکه در سفری که من ده روز پیش به اسپانیا داشتم برایشان بسیار عجیب بود که چطور یک خانم از ایران مستقل و تنها در این فستیوال دعوت شده و شرکت کرده است و پرمخاطب ترین کلاس این فستیوال را برگزار کرده است و البته من هم طبق قواعد و قوانین جامعه ام از نظر پوشش رفتار کردم و به بهترین شکل کلاسم برگزار شد و بسیار استقبال شد بطوری که من مجدد برای سال اینده به این فستیوال دعوت شدم و این بسیار ارزشمند هست و ما میتوانیم با همین محدودیت های بسیار کم نشان بدهیم که خانمها قادر به انجام تمام کارها حتی بسیار سخت هستند و واقعا از هیچ نظر از آقایان کمتر نیستند .

-ورک شاپ ها و مستر کلاس هایی که برگزار میکنید چه در ایران و چه در خارج از کشو با استقبال زیادی مواجه اند بنظر خودتان دلیل این موضوع چیست ؟

من ورکشاپ و مستر کلاس هایی که تشکیل میدهم در خارج از کشور با استقبال فوق العاده زیادی رو به رو میشوند و برای مثال اگر چند استاد هستیم برای برگزاری ورکشاپ یکی از شلوغ ترین کلاس ها ، کلاس های من هست و من خدارا شاکرم بخاطر این موضوع و برای من جالب و ارزشمند هست که تا این حد از دف و فرهنگ ایران استقبال میکنند و دوست دارند . قبل از اینکه من آنجا بروم وقتی که اسم من را روی پوستر میبینند طبیعی هست که هر شاگردی سرچ میکند تابداند کلاس های چه کسی را شرکت میکند و این موضوع که با آگاهی هنرجو به کلاس می آید آن هم با این تعداد بسیار برای من خوشایند است .