روانه شو

تا مانده به تن هنوز جانی
برگرد به رسم مهربانی
زمن مگر چه دیدی چرا تو دل بریدی
خزان بی بهارم همیشه بی قرارم
اگر نیایی ای همه بهانه
به آتشم کشد غم زمانه
روانه شو روانه شو روانه
بیا به سوی من به سوی خانه
روانه شو روانه بیا به سوی خانه
قسم به اشکو آهم که جز تو را نخواهم
بجز تو را نجویم پناه و تکیه گاهم
در انتظار ماندم و دل به خون کشاندم
وذره ذره جان را به مرز خون کشاندم
بگو زمن چه دیدی چرا زمن بریدی
خزان بی بهاره ام همیشه بی قرارم