به تنش زخم زبون تازیونه
مثل چشماش دلش از غریبی خونه
دوست داره مثل پرنده پر بگیره
بره از خاک وطن خبر بگیره
یه افق یه پنجره یه چهار دیواره
اگه خوبه اگه بد چاره نداره
آسمون این اتاق بی کبوتر
سایبونه سایبون یه دلاور
شاخه هاش شکسته اما ریشه داره
تو دلامون ریشه تا همیشه داره
ببینین خاطره ی روزای سختو
رد زخم تن معصوم درختو
یک افق یه پنجره یه چهاردیواره
اگه خوبه اگه بد چاره نداره
آسمون این اتاق بی کبوتر
سایبون سایبون یه دلاور
دوست داره مثل پرنده پر بگیره
بره از خاک وطن خبر بگیره
دوست داره وا بشه دستایی که بسته است
سر میزاره روی بالی که شکسته است
دوست داره بره با دستای اسیرش
سر بزاره روی شونه های پیرش
