ماه پیشونی

میونِ این همه سرگردونی
دل من گرفته ماه پیشونی
بیا باز دوباره بی تابم کن
منُ تو رنگ چشات خوابم کن
نگو قصه اخرش مرگِ منه
داره چشمات منو اتیش میزنه
نگو از تلخی دنیا سیرم
نگو میرم نگو که میمیرم
ای گل بهارم
دشت لاله زارم
قلب داغدارم
سنگ بی مزارم
درد موندگارم
روز ناگوارم
زخم بی شمارم
زهر روزگارم
خنده هامو با تو از نو ساختم
باز به حرفای تو دل می باختم
میون این همه سرگردونی
اومدم تو قلب تو مهمونی
بیستون قلبمو می کندم
شکل خنده هات شدم میخندم
چشات از صد تا غزل بهتر شد
خنده هات غنچه ولی پرپر شد
ی گل بهارم
دشت لاله زارم
قلب داغدارم
سنگ بی مزارم
درد موندگارم
روز ناگوارم
زخم بی شمارم
زهر روزگارم