مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه‌تر کن
زآه شرر بار این قفس را
برشکنو زیر و زبر کن
بلبل پربسته ز کنج قفس درآ
نغمه ی آزادیِ نوع بشر سُرا
وز نفسی عرصه ی این خاک توده را
پر شرر کن ناله سر کن
ظلم ظالم جور صیاد
آشیانم داده بر باد
ای خدا ای فلک ای طبیعت
شام تاریک ما را سحر کن، ناله سر کن
نوبهار است گل به بار است
ابر چشمم ژاله بار است
این قفس چون دلم تنگ و تار است
شعله فکن بر قفس ای آه آتشین
دست طبیعت گل عمر مرا مچین
جانب عاشق نگه ای تازه گل از این
از این از این؛ بیشتر کن بیشتر کن بیشتر کن
مرغ بیدل شرح هجران مختصر مختصر مختصر کن
ناله سر کن ناله سر کن
نالـــه سر کـــن ناله سر کن
