رسانه نوا – اگر به دنبال شنیدن اثری در ژانر موسیقی نزدیک به هارد راک با حال و هوای ایرانی هستید؛ این مقاله را تا انتها دنبال کنید.
بدون شک «مست برهوت» اولین و تنها گزینه، در زمینه تلفیق این دو نوع موسیقی است. اثری خاص از فرزاد آجری و با صدای مصطفی میرزاده که علاقهمندان بسیاری به دست آورده است. آلبومی با اشعار بسیار مفهومی و صدای دلنشین مصطفی میرزاده که علاقهمندان به موسیقی سنتی نیز از آن لذت میبرند.
این مجموعه با ترکیب «آواز سنتی» از موسیقی ایران، با فضاهای موسیقی راک فضای خاصی را برای مخاطبان ایجاد کرده است. برای بیشتر کسانی که در ایران موسیقی راک را دنبال میکنند؛ نام «فرزاد آجری» نام آشنایی است. آثار متعدد بیکلام او همیشه گوش نواز بوده است.
آلبوم پیش رو، اثری فکر شده و حرفهای، با درون مایه فاخر، به نوعی، نوآوریهایی در این آلبوم وجود دارد که تقریبا برای شنوندگان جدید جلوه میکند.
همانطور که میدانید، موسیقی تلفیقی سالها است که وارد ایران شده و هنرمندان بسیاری به روشها و شیوههای مختلف سعی در تولید آثار تلفیقی دارند؛ هرچند بسیاری از آنها نیز موفق نبوده اند. این بار اما نوعی تلفیق و شاید ترکیب جدید صورت گرفته باشد و آن هم تلفیق «آواز ایرانی» با موسیقی «راک» است. صدای مصطفی میرزاده مانند یک ساز، به گوش شنونده میرسد.
سالها پیش از انتشار این آلبوم، آنها قطعهای با نام Pshyzophernic Eysight را منتشر کرده بودند. در این قطعه میرزاده، ترانهی انگلیسی را با آواز اجرا میکرد. این مورد بعدها توسط هنرمندان دیگری همچون بهروز قائمی ادامه پیدا کرد، اما فرزاد آجری و گروهش ترجیح را بر عدم تکرار این چنین آهنگهایی دید. این قطعه در زمان خود نیز به درستی شنیده نشد و با آن که نو آوری خاصی درون آن وجود دارد؛ بعد از گذشت حدود ۵ سال تازگی خاصی دارد.
عمدهترین ضعف آلبوم اما استفاده از صداهای آماده درامز است
از آن جایی که آلبوم به سبک خاص و جدید تولید شده است، در نگاه اول بسیار سخت شنوا است. بدین معنا که ممکن است در برخورد اول مورد توجه شنوندگان قرار نگیرد. اما برای تولید این آلبوم زحمات بسیاری کشیده شده و برای انتخاب ترانهها و اشعار ساعتها فکر شده است. از سوی دیگر صدای خواننده واقعا خوب است و قابل قیاس با صداهای معمولی موسیقی پاپ نیست.
در بخش ترانه و ترانه سرایی تمامی اشعار متعلق به شاعران معاصر است که به نوعی بهره گیری از زبان امروز خود ما به حساب میآید. بسیاری از منتقدین، با این نگرش مخالف هستند و نگارش ترانههای گروهها وابسطه به اعضای اصلی گروه میدانند و هرچیزی خارج از آن را رد میکنند. به جز ۳ قطعهای که از اشعار رومی برگزیده شده، سایر آثار از شاعران بزرگ معاصر با زیرکی خاصی برگزیده شده و برای شنونده قابل تامل است.
اما واقعا مشکل کار چیست؟ اعتقاد تولید کنندگان این نوع موسیقی به عدم وجود یک ترانهسرای حرفهای برای ژانر موسیقی راک، تقریبا قابل قبول است. ما ترانه سرای خوب در ژانر موسیقی راک نداریم. البته بسیاری از این افراد هنوز نمیدانند از چه سخن بگویند؟ از همین رو، ترانههایی که از دل موزیسینهای سبک راک برآمده باشد، تقریبا وجود ندارد.
با این حال عقیده دارم، اشعار دکتر نادر نادرپور یا معینی کرمانشاهی به موسیقی آنها رنگ خاصی بخشیده و شاید در آینده خیلی نزدیک خودشان نیز دست به کار شده و ترانههایی بنویسند موفق ظاهر شوند. البته از منظر دیگر شاید استفاده از اشعار افراد نامبرده کمی به میزان محبوبیت آثارشان نیز اضافه کند که روی دیگر ماجرا را نمایان میکند.
در بخش موسیقی، بیشترین سنگینی بار برروی دوش «فرزاد آجری» بوده است. او به جز گیتار، کار تنظیم را نیز شخصا انجام داده است. تنظیم قطعات شنیدنی است و چون از نخستین تجربیات این سبک در ایران به شمار میرود، نمیتوان بر آن خرده گرفت.
صدای رسای خواننده با آن تحریرهای منحصربفرد و خاص، گوش هر شنوندهای را مسحور خود خواهد کرد. تلفیق آواز ایرانی با موسیقی تند و تیز و شلوغ غربی چه درست و چه غلط، کار آسانی نیست اما در «مست برهوت»، مثلث ۳ نفری فرزاد آجری، فرهنگ مشتاق و مصطفی میرزاده تقریبا موفق عمل کرده است.
فرهنگ مشتاق شخصیتی است که گیتار را به فرزاد آجری آموخته است و به نوعی استاد او در این زمینه به شمار میرود. در این آلبوم به عنوان نوازنده و تنظیم کننده حضور داشته است. این کار گروهی از یک نواخت شدن آثار جلوگیری کرده است.
عمدهترین ضعف آلبوم اما استفاده از صداهای آماده درامز است که به دلیل مشکلاتی که در زمینه میکس و مسترینگ در ایران وجود دارد، گاها شنونده را دچار تردید میکند. اگر در میکس این اثر دقت بیشتری صورت میگرفت، این موضوع نیز به راحتی قابل حل بود. با این حال اثر پیش رو از کیفیت مطلوبی برخوردار است.
دیدگاه شما