عالی بود ممنون
رسانه نوا – معرفی «میراث» به شنوندگانی که با این گروه آشنا نیستند و از وجود آن آگاهی ندارند مانند این است که بخواهید لهجه یک فرد خارجی را بدون اشاره به کشور اصلی او توصیف کنید.
برای مثال، گروه Amorphis را در عصر حاضر به جای دریاها و دریاچهها، در میان بیابانها و قبایل در نظر بگیرید. دو آلبوم «میراث» به ترتیب در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰ به نام های “Hope” و “Desert Call” منتشر شد؛ این گروه پراگرسیو متال را در صحنه موزیک معرفی کرد. در دو آلبوم فوق تلفیقی از تاثیرات فرهنگی سنتی تونس و کشورهای عربی با مهارتهای فوق العاده موسیقی پراگرسیو متال را شاهد بودیم. این ترکیب که به نوعی آن را سبک متال خاورمیانه ای توصیف میشود؛ زیبایی و قدرت واقعی سبک هوی متال را نشان می دهد. «میراث» قابل فهم، آسان و در بیان خود روشن است. وقتی آلبوم سوم آنها در سال ۲۰۱۱ به نام “Tales of the Sands” را به یاد آورید؛ این جنبهها بیشتر نمایان میشوند. باشکوه ترین آلبوم «میراث» از دید منتقدین بهترین کار آنها برای دعوت شنوندهها برای شنیدن چیزی است که شاید بتوان آن را غذای اشتها آور خاورمیانهای دانست. اکنون بعد از ۵ سال، آنها با همین روش جلو میروند و تنها تفاوت این است که این بار آهنگهای ظریف تری تولید شده است.
“Legacy” عنوان جالبی برای این آلبوم است؛ چرا که از لحاظ ادبی همان معنی «میراث» را تداعی میکند. از جنبه های دیگر نیز این نام مناسبت دارد چرا که “Legacy” همان مسیر “Tales of the Sands” را در پیش گرفته است. بزرگ ترین قدرت «میراث» حفظ تعادل میان ساختار سنتی و نوعی هارمونی ابتکاری توسط گروه است. دلیل اصلی این موفقیت پرسونای خاص موثر گروه است که به شرایط اقلیمی تونس ربط پیدا میکند و این موضوع در کوک سنتی سازهای به کار رفته به خوبی نمایان است. حتی اتکای زیاد به کیبوردها نیز ضروری است تا از این طریق موسیقی آنها اصیل به نظر برسد. «میراث» در برخی کارها تمایلات خود به سبک پراگرسیو را هنوز نشان میدهد؛ اگرچه از لحاظ شنیداری این سبکی است که آنها عمدتا دنبال می کنند. این موارد شامل پایپها، سازهای زهی (علاوه بر گیتارها) و هر از چند گاهی وکالهای گیرا است.عوامل فوق را توسط یک خواننده مشتاق با هم ترکیب کنید تا محصولی حاصل شود که با هر آهنگی برابری کند و به این ترتیب دستورالعملی کاملاً آشنا و در عین حال سرگرم کننده در دستان شما قرار دارد.
چگونه «میراث» در آخرین آلبوم خود به این میزان آمادگی و تکامل دست پیدا کرده است؛ سوالی است که برای همه ما پیش آمده است! چیزی که بیش از همه به چشم میخورد ترکیب ریف های پر قدرت، وکال های قوی ملودیک و تنظیمهای دقیق است که باعث شده تا آلبوم جدید گروه با ترکیب المانهای موسیقی تونس و سبک پراگرسیو حالت ملودیک پیدا کند. زمانی آنها با ریفهای گیتار خشمگینانه جلو میرفتند اما اکنون تاثیرات موسیقی قومی نیز در کارهای آنها دیده میشود. برای مثال در این آلبوم آنها از ویولن به مقدار بیشتری استفاده کردهاند؛ این موضوع در همان ابتدا در اینتروی “Jasmin” که به قطعه بعدی آلبوم “Believer” منتهی میشود کاملاً مشهود است. همچنین آهنگهای “Nobody’s Lives” و “Endure the Silence” هر دو این فرصت را ایجاد می کنند تا مشخصههای غیر متال «میراث» بیشتر بدرخشد. اشتباه نکنید؛ “Legacy” هنوز یک آلبوم متال است، فقط متال بودن آن کمتر به رخ کشیده شده است. آهنگهایی مانند “Get Your Freedom Back” با صدای گیتارهای گیرا آغاز می شود، اما در این آهنگها نیز نهایتاً درصد آدرنالین کاهش یافته و کمتر به چشم میآیند. به این ترتیب «زاهر زورگاتی» (Zaher Zorgati) خواننده اصلی گروه نمایشی از وکالهای بلند را برای ما به اجرا میگذارد در حالی که در آلبوم “Tales of the Sands” از او بیشتر وکالهای عمیق تر تا مرز گوش خراش بودن را شاهد بودیم که هر از چند گاهی با جیغ همراه بود (“Dawn Within”). نتیجه نهایی کار در “Legacy” آهنگهایی صاف تر و یک دست تر است که به خصوص با صدای زورگاتی خیلی طبیعی تر به نظر می آید.
«میراث» اکنون به نقطهای از حرفه خود رسیده است که به عرصههای بزرگ تری منتهی می شود. در نه سال گذشته آنها به طور خلاقانه تحت رنگهای مختلف موسیقی اعم از ملودیک، پراگرسیو و خاورمیانه ای، موفق شده اند تا برای خود یک هویت ایجاد کنند. برای رسیدن به این منظور «میراث» با ارائه آلبوم “Legacy” خود را به عنوان یک گروه متال خارمیانهای در سطج گستردهتری معرفی کرده است؛ حال باید منتظر بود و دید که از این نقطه حرکت میکنند یا در زمان مقتضی آن را تکرار میکنند. تنها کاری که در حال حاضر باید انجام دهند این است که خود را بسط دهند تا حقیقتا از خود میراثی باقی گذارند که در خاطرها بماند.
منبع: NME
عالی بود ممنون
دیدگاه شما