رسانه نوا – پارتیزانت عنوان گروه دو نفرهایست که هشتم و نهم اردیبهشت ماه پس هفتهها تبلیغ با سر و صدای زیادی روی صحنه رفت. این گروه دو نفره، ابتدا قرار بود یک سانس در تالار وحدت اجرا داشته باشد اما به واسطه تبلیغات متعدد؛ یک سانس دیگر نیز در تالار وحدت روی صحنه رفت.البته اجرای دوم این گروه با استقابل مواجه نشد و بیش از نصف سالن خالی بود.
در خبرهای ارسالی توسط روابط عمومی گروه عنوان شده بود که اعضای پارتیزانت از نوازندگان جهانی لهستان، آثار ماندگار موسیقی فیلم جهان و آثار ماندگار موسیقی راک را کاور کنند و همچنین این گروه با غولهای بزرگ موسیقی جهان مثل جو ستریانی همکاری داشته است. در تبلیغات مجازی این کنسرت مداما صحبت از اجرای راک روی صحنه وحدت بود؛ اما باید گفت که تمامی اینها صرفا خبرسازی بوده و صرفا برای جذب مخاطب عنوان شده بود.
پارتیزانت در تهران اجرای راک روی صحنه نیاوردند و اساسا این گروه خودش هم ادعای راک نواختن ندارد. راک به فرم و گروو و کوبیدن درامز و نواختن گیتار الکتریک نیست و لزوما اگر یک بند گیتار الکتریک و درامز در آنسامبلش باشد؛ نمیتوان آن را یک بند راک دانست. در موسیقی نوازندهای میتواند با یک پیانو سولو هم راک اجرا کند و مصداق آن را در قطعه changes گروه بلک سبت میتوان شنید یا حتی فرهاد در موسیقی ایرانی قطعات بسیاری در چنین فضایی دارد. مثال بر عکس آن هم رضا یزدانی است که با وجود داشتن تمامی المانهای موسیقی راک در برخی موارد موسیقی او صدای راک نمیدهد. مجموعا راک نیازمند فضا و نگرشی هم هست که در موسیقی پارتیزانت شنیده نمیشود.
اعضای پارتیزانت اجرایی سرخوشانه داشتند و تنها توانستند فضایی مفرح را در سالن ایجاد کنند. آنچه پارتیزانت به عنوان کاور آثار مطرح جهان در تالار وحدت اجرا کرد صرفا اجرا موتیفهای مهم قطعات بود تا مخاطب صدای آن قطعه را بشنود درحالی که قطعات اصلی سازبندی متفاوتی دارند که بدیهی است این گروه دونفره توانایی کاور کامل آن را ندارد. به طور کلی حتی پارتیزانت کاوری ارزشمند از رپرتوار اجراییش برای مخاطبان ارائه نکرد.
نوازندههای پارتیزانت اجرایی تکنیکی داشتند اما تکنیک به خودی خود ارزشمند نیست، همواره آنچه نوازنده اجرا میکند مهم است و نه آن سرعت و تکنیکی که دارد. بزرگترین نوازندگان جهان هم صرفا به دلیل تکنیک خود مشهور و مهم نشدند بلکه آنچه اجرا کردند مورد توجه قرار گرفته است. نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد؛ شعار گروه (گیتار بدون محدودیت) است؛ درحالی که آنچه به ظرفیتهای نوازندگی گیتار اضافه کرده؛ نهایتا با مداد روی سیم گیتار کوبیدن است.
اما اگر بخواهیم درباره تکنیک گیتاریست پارتیزانت حرف بزنیم، چندان نکتهی قابل توجهی در اجرای او وجود ندارد و نوازندگان تکنیکیتری از «کریستف توچکو» (نوازنده گیتار) در ایران نیز فعالیت میکنند. “کریستف توچکو” تخصصش تپینگ روی گیتار است و این کار را به خوبی انجام میدهد اما با دست راست پیک نزد تا سرعت دست راستش را ببینیم و حتی درجاهایی که آکورد میزد؛ ما آکوردهای تمیزی نمیشنیدیم و در اجرا ضعف داشت. این در حالی است که ما در ایران اندیشه هژبر، همایون مجدزاده، کاوه یغمایی و بسیاری دیگر از نوازندگان چیره دست را داریم که اجراهای تکنیکیتری نسبت به اعضای این گروه داشته و دارند.
به طور کلی اجرای پارتیزانت شامل شوخیهای متعدد و حرکاتی نمایشی بود تا مخاطب را به وجد بیارد و فضای سالن؛ مشابه با فضاهای سالن سیرک بود. مشخص نیست برای چه چنین گروهی با چنین ظرفیتی باید در استیج بزرگ تالار وحدت روی صحنه برود و آیا واقعا این گروه دونفره ظرفیت اجرا در تالار وحدت را دارد؟
اما آنچه در بالا گفته شد؛ تناقضات آشکار میان اجرای گروه و اخبار روابط عمومی و مسئولان برگزاری کنسرت بود. از سوی دیگر در اخبار ارسالی گروه عنوان شده بود که گیتاریست این گروه با بزرگان موسیقی جهان مثل جو ستریانی اجرا داشته است اما روایت «کریستف توچکو» از این اتفاق متفاوت است. او درباره اجرایش با جو ستریانی میگوید: «در یک مراسمی که کمپانیهای تولید کننده آلات موسیقی حضور داشتند؛ جو ستریانی را دیدم و خودم را به او معرفی کردم و از او خواستم تا با هم ساز بزنیم و یک عکس یادگاری بگیریم.» بر اساس گفته توچکو آنها در آن مراسم دو قطعه باهم اجرا کردهاند و عکس گرفتند که البته عکس یادگاری و اجرای آنها در اینترنت هم موجود نیست.
در نهایت هیچ نکتهی قابل توجهی در اجرای این گروه ندیدیم و حتی تلاشهای رسانهای برای بزرگ کردن این گروه هم نتیجه نداده، چراکه همانطور که پیشتر گفته شد، از دومین اجرای گروه استقبال نشد. متاسفانه برخی کنسرت گذاران و مسئولان تبلیغات همچنان سعی در خبرسازی دارند چنان که پیشتر شاهد خبرسازی برای کنسرت گروه موسوم به جیپسی کینگز بودیم. امروزه این گونه شایعات به راحتی به واسطه اینترنت قابل بررسی است و نمیتوان به این واسطه برای گروههایی که از خارج به ایران میآید؛ شانیت بیشتری ایجاد کرد.
دیدگاه شما