رسانه نوا – ضرابی با بیان اینکه موسیقی نامتعارفی که در جامعه شنیده می‌شود ناشی از عدم مدیریت مدیران فرهنگی است، گفت: موسیقی که ما درباره آن صحبت می‌کنیم به ضرر و زیان جامعه نیست بلکه انسان را به تکامل می‌رساند و ملکوتی‌تر و فهیم‌تر و بیدارتر می‌کند.
تقی ضرابی (عضو هیات مدیره خانه موسیقی) درباره برنامه‌های خانه موسیقی و روند کاهش چالش‌های جامعه موسیقی پس از انتخاب حمیدرضا نوربخش به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی به خبرنگار ایلنا، گفت: معتقدم بهترین راه‌حل دیالوگ است. ما برنامه‌‌هایمان را از طریق سایت خانه موسیقی اعلام می‌کنیم اگر کسی نقدی دارد می‌تواند بیاید و آن‌ها را بیان کند و قطعا اگر این نقدها به حق باشد؛ می‌پذیریم و اگر اهمیت ندادیم می‌توانند اعتراض کنند.
او با تشریح ابعاد موسیقی توضیح داد: ما موسیقی‌های متفاوتی داریم ازجمله موسیقی دعا و نیایش، موسیقی حماسی، موسیقی عرفانی و … در حقیقت موسیقی متن هر موضوعی است. این موسیقی‌ها که هدفمند نیز هستند باعث آزار کسی نمی‌شود. این نوع موسیقی از فرهنگ ایرانی می‌گوید و فرهنگ بیگانه را نشخوار نمی‌کند و ایرادی به آن نیست.
عضو هیات مدیره خانه موسیقی با ذکر مثالی ادامه داد: برخی موسیقی را مانند کارد می‌دانند و می‌گویند کارد خطرناک و برنده است و باعث مرگ می‌شود و نباید از آن استفاده کرد در حالی‌که کارد می‌تواند در دستان یک جراح باشد و باعث نجات او نیز شود. موسیقی نیز مانند چاقو است اما باتوجه به اینکه موسیقی تعاریفی دارد؛ موسیقی لهو و لعب هیچ‌جایگاهی در موسیقی آکادمیک ما ندارد و در هنرستان‌ها و دانشگاه‌‌های ما تدریس نمی‌شود.
ضرابی افزود: اگر گاهی این موسیقی نامتعارف در جامعه نیز شنیده می‌شود ناشی از عدم مدیریت مدیران فرهنگی است چراکه وقتی یک دانشجوی موسیقی از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شود؛ نمی‌تواند در رشته خود فعالیت کند بنابراین به سراغ خرده فرهنگ‌های بیگانه می‌رود و با آن‌ها نشخوار روحی و فکری می‌کند و در نهایت دچار تبعات متعددی می‌شود. البته باید این نکته را درنظر داشت که این خرده فرهنگ‌ها بسیار حساب شده برای نفوذ به فرهنگ ما برنامه‌ریزی شده‌اند.
او تصریح کرد: قطعا موسیقی که ما درباره آن صحبت می‌کنیم موسیقی نسیت که به ضرر و زیان جامعه باشد بلکه موسیقی است که انسان را به تکامل می‌رساند و ملکوتی‌تر و فهیم‌تر و بیدارتر می‌کند نسبت به آنچه که می‌خواهد انجام دهد.
سام بورنگ 
دیدگاه شما