اینجا بم است،زادگاه من.هر چه سعی کردم چیزی بنویسم جز اشک و بغض به دل و دیده نیامد.سیزده سال از کوچ هزاران مرد و زن و پیر و جوان بی گناه گذشت اما این داغ همیشه تازه است… پس سکوت میکنم و از راه دور از پس پرده ی اشک فقط نگاهت میکنم.
به گریه میرسم ولی سکوت
به گریه هم امان نمیدهد…
اهورا ایمان
دیدگاه شما