رامین بهنا نواختن پیانو را از ٧ سالگی آغاز کرد و بعدها هارمونی کنترپوآن و آهنگسازى را نزد مهران روحانی کار کرد و در رشته موسیقی از دانشگاه هنر تهران فارغ التحصیل شد.
به گفته دویچه وله، بهنا به عنوان یکی از پیشگامان موسیقی تلفیقی در ایران شناخته می‌شود. وی در سال ۱۳۷۵ گروه آویژه را با همکاری پدرام درخشانی، بابک ریاحی‌پور، و رضا آبایی تأسیس کرد که کنسرت‌های این گروه اولین تجربه موسیقی تلفیقی در ایران به شمار می‌آمد.
دو آلبوم «نخستین» و «آویژه» را به علاقه‌مندان موسیقی تلفیقی ارائه کرد که شنوندگان پسندیدند و منتقدان درباره «ایده‌های نسبتاً تازه در موسیقی ایرانی» آن بحث کردند.
بهنا رهبر ارکستر محمد نوری در اولین کنسرت پس از انقلابش بود.
وی تا کنون آهنگسازی بیش از ۴۰ فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی را بر عهده داشته که از شاخص ترین آنها می‌توان به موسیقی متن فیلم‌های نسل سوخته و کمکم کن از آثار رسول ملاقلی‌پور، «داستان‌های تعبید» ساخته «فریدون حسن‌پور»، «سرزمین پدری» به کارگردانی «شهرام شاه‌حسینی» و مجموعه تلویزیونی «قصه رودخانه» از ساخته‌های کمال تبریزی، «آهوی ماه نهم» به کارگردانی «مسعود نوابی» و «داستان‌های هنر» اثر «مجتبی میرتهماسب» اشاره کرد.
وی در پاییز ۱۳۸۵ گروه بهنا را با هدف ارایه موسیقی تلفیقی با هویت ایرانی تشکیل داد. این گروه کوچک و خودمانی با تمرین قطعات قبلی بهنا (یعنی آن‌هایی که برای گروه آویژه ساخته شده بود) شروع به کار کرد و طی دو کنسرت یکی در فرهنگ‌سرای هُنر (۱۳۸۵) و دیگری در سالن سبز کاخ نیاوران (۱۳۸۷)، آهنگ‌های جدیدتری نیز برای شنوندگان نواخت که آن ها را در آلبومی به نام «نه آن چُنان» (۱۳۸۹) جای داد.
آلبوم تهران ۱۱ که حاصل بیش از دو سال کار است، نه قطعه دارد و در سال ۱۳۹۵ توسط این گروه منتشر شد. رامین بهنا و گروهش در این آلبوم، ساز ایرانی را به‌کل کنار گذاشتند و اعتقاد دارند که ساز ایرانی دیگر پاسخ‌گوی صدای تهران نیست.
مدیر وبسایت 
دیدگاه شما