از دل این آب و خاک که باشى و همسایه ى همیشه ى دریا، فرقى نمیکند میان جاشوى آفتاب سوخته یا گلزن شماره یک این روزهاى تیم ملى فوتبال!
تمام جانت، ذره ذره وجودت و هر آنچه که احساس نامیده میشود، آمیخته است با رنگ و نور و سرانجام موسیقى حتى اگر مهدى طارمى باشى، حسین ماهینى یا پیمان رجبى که اینجا سرزمین و خاستگاه این نواى مهیج و دریاییست.
پ ن: مهدى عزیز فوتبالیستى هست که تاریخ ورزش ایران او را فراموش نمى کند. او مثل تمام شخصیت هاى بزرگ دنیا دیشب آمده بود تا در کنار مردم شهرش بخواند و بگوید: من از همین دیارم! او براى ما نخواند، بلکه عاشقى کرد! تا کنارمان باشد. درست مثل آواز مادرى که براى فرزندش مى خواند و قرار نیست او خواننده باشد!
دیدگاه شما