مرگ کلونل سورئالیست روی صحنه

رسانه نوا – بروس همپتون که به خاطر گیتار زدن پرانرژی و نامتعارفش به پدربزرگ اجراهای گردهمایی Jam Scene معروف شده بود بعد از پنج دهه فعالیت حرفه ای و هنری دوشنبه در سن هفتاد سالگی روی صحنه از دنیا چشم فروبست.مرگ این هنرمند روز سه شنبه توسط پلیس آتلانتا تائید شد. آقای همپتون که سال ها خود را «کلونل» می نامید در هنگام اجرایی به مناسبت تولد هفتاد سالگی اش در سالن نمایش فاکس قبل از اینکه ترانه ی «آتش عشقت را روشن کن» را بار دیگر برای هوادارانش اجرا کند روی صحنه افتاد و از هوش رفت. او سریعا به بیمارستانی در نزدیکی سالن اجرابرده شد و در همان جا درگذشت.
گروه در بیانیه ای که در صفحه ی فیسبوک خود منتشر کرد درباره ی این اتفاق چنین نوشت: «شب گذشته از طرفی فقدان تراژیک کلونل بروس همپتون، یکی از قهرمانان بزرگ و رازآلود موسیقی زمانه ی ما را رقم زد و از طرفی بزرگداشت مردی بود که بر موسیقیدان ها و همه افرادی که وارد قلمروی صمیمی و الهام بخش او می شدند به شدت تاثیر می گذاشت آن ها را پروش می داد و مرزهای انسانیت را به عقب می راند.»
همپتون ۳۰ اپریل ۱۹۴۷ میلادی به دنیا آمد. در آتلانتا بزرگ شد و اولین بار در اواخر دهه ی شصت و اوایل دهه ی هفتاد میلادی به عنوان رهبر گروه آوانگارد «همپتون گریس» Hampton Grease Band توجه عموم را به خود جلب کرد. روزنامه ی نیویورک تایمز در آن زمان آن ها را گروهی مبهم و بازیگوش خواند و منتقدان برای اینکه نمی دانستند موسیقی آن ها را چه چیز بنامند آن را التقاطی به معنای آنچه از منابع متنوع و مختلفی استفاده می کند خواندند. گروه همپتون گریس در ابتدا برای گروه های باتجربه تری مثل گریت فول دد Grateful Dead و آلمان برادرز Allman Brothers Band اجراهای پیش درآمدی انجام می دادند (قبل از ورود گروه اصلی یکی دو قطعه می نواختند) و گاهی در این اجراها شوخی های عجیب غریب می کردند از جمله اینکه یک بار در اجرای پیش درآمد گروهی یکی از هیت های همان گروه را با روایت عجیب غریب خودشان اجرا کردند. مردم با هو کشیدن به آن ها اعتراض کردند و آن ها با اجرای دوباره ی همان قطعه به این معنی که هو کشیدن ها را به منزله ی درخواست برای قطعه ی انکور یا بیز دانسته اند به اعتراض مخاطبان پاسخ دادند. بروس همپتون بعدها گروه های مختلف دیگری را تشکیل داد و سال ها به همکاری با گروه های دیگر و کار مستقل ادامه داد چنانچه کارنامه ی مفصل حرفه ای او حکایت از ده ها آلبوم استودیویی و زنده دارد.
خیلی ها موسیقی همپتون را «سورئالیست» نامیده اند و او خود در مصاحبه ای ویدئویی وقتی از او پرسیده شد حقیقتا چه کسی است می خندد و می گوید: «ترکیبی از ۱۰۳ آدم. مطمئن نیستم که وجود داشته باشم»