قطعه‌ پاپی که بیش از همه به آن افتخار می‌کنم

رسانه نوا – سایت آلتیمیت گیتار در گفت‌وگویی کوتاه از استیون ویلسون درباره‌ی آلبوم جدیدی که در راه دارد پرسش‌هایی کرده است که در ادامه پاسخ‌های او را می‌خوانیم.از ویلسون پرسیده شده به کدام قطعه‌ی آلبوم جدیدش To the Bone بیش از همه افتخار می‌کند.
«من به کل آلبوم افتخار می‌کنم. اما یک آهنگ هست که به نوعی بیش از بقیه مایه‌ی افتخارم است و آن قطعه‌ی Permanating است. می‌توانم بگویم این قطعه، سرخوش‌ترین آهنگی است که تا به امروز ساخته‌ام. کسی من را به ساختن آهنگ‌های سرخوش پاپ نمی‌شناسد.

همین صبح داشتم گفت‌وگویی با یک روزنامه‌نگار انجام می‌دادم و او با اشاره به این قطعه به من گفت: “چه چیزی باعث شد انقدر طول بکشد تا یک قطعه‌ی تحت تاثیر ABBA از تو بشنویم؟”

من هم نمی‌دانم چرا! چون Abba یکی از پنج گروه مورد علاقه‌ی من در کل زندگی‌ام است. آنها در دی‌ان‌ای موسیقایی من جای گرفته‌اند.

فکر می‌کنم به دلایلی همیشه بیشتر به سمت چیزهای مالیخولیایی کشیده می‌شوم اما این‌بار چیزی را امتحان کردم که هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم به انجامش موفق شوم و آن خلق قطعه‌ی پاپی شکوهمند و سرخوش است.

برخورد طرفدارانم با این قطعه اما کاملا متضاد بوده. تا به اینجا از مصاحبه‌هایی که با من شده مشخص است که بعضی عاشقش شده‌اند و بعضی هم اصلا نکته‌ای در آن نمی‌بینند.

البته این نشانه‌ی سلامت اثر است. با توجه به این مسئله نوشتن این قطعه برای من… نه به شکل وسعت بخشیدن به آثارم اما مطمئنا تجربه‌ی بعد جدیدی بوده است. مثل اینکه برای سازت آرشه‌ی جدیدی پیدا کنی. فکر می‌کنم بیش از همه به این قطعه افتخار می‌کنم»

از استیون پرسیده شد کدام هنرمند الهام‌بخش اجراهای زنده‌ی او بوده است.
«فکر می‌کنم موزیسن نبوده در واقع او یک فیلم‌ساز است.

حتما خیلی از کارهایی را که من در اجراهایم می‌کنم به یاد داری. من با لس هویل (عکاس و فیلم‌ساز) و جس کپ (انیماتور) کار می‌کنم و وقتی باهم هستیم درباره‌ی موسیقی صحبت نمی‌کنیم بلکه درباره‌ی فیلم حرف می‌زنیم.

دیوید لینچ هم قطعا از جمله کسانی بوده که روی من تاثیر چشم‌گیری داشته اما مسئله این است که احتمالا خیلی منابع دیگری هم وجود دارند و احتمالا خیلی ادم‌های باسواد هستند که متوجه می‌شوند ما از آن منابع استفاده کرده‌ایم. مثلا ویدئوی قطعه‌ی Harmony Korine (از آلبوم Insurgentes – ۲۰۰۸) پر است از ادای دین به فیلم‌های دیگر. و البته خیلی از این تاثیرات در فیلم‌هایی که ما برای اجراهای زنده تولید می‌کنیم وجود دارد.

واقعیت این است که من خیلی به تماشای اجراهای زنده‌ی موزیسین‌های دیگر نمی‌روم – چون برای من بیشتر مثل سرکار رفتن است – برای همین هم نمی‌بینم که گروه‌های دیگر چکار می‌کنند.

اما برای مثال می‌دانم که ناین اینچ نیلز و مسیو اتک از پرده‌ی شفاف در جلوی صحنه استفاده کردند که خب این چیزی است که من قبلا استفاده کرده بودم.
به هرحال مسئله بر می‌گردد به این محتوای کار شما چه باشد. چه نوع المان‌های تصویری‌ای را معمولا نمایش می‌دهید و خوشبختانه این کار تک بود.