برای سال دیگر روی خودم حساب نمی‌کنم

رسانه نوا – زمانی که تام پتی همراه با دیگر اعضای گروه Heartbreakers در حال برگزاری توری به‌مناسبت چهلمین سالگرد تاسیس گروه بودند، مجلۀ رولینگ استون با پتی گفت‌وگوی مفصلی کرد که به علت درگذشت این هنرمند موسیقی راک اند رول در روز ۲ اکتبر ۲۰۱۷ (مصادف با ۱۰ مهر ۱۳۹۶)، آخرین مصاحبۀ او محسوب می‌شود.

در ادامه بخشی از این گفت‌وگو را می‌خوانید:

در اجرای دیشب باریدن باران چه مشکلاتی را پیش آورد؟

کل سیستم مانیتور بهم ریخت. باید کاری می‌کردم چون داشتند خیس می شدند. به من گفتند «باید همه اینها را ری‌بوت کنیم و این کار مدتی زمان می‌برد.» من هم [با ناامیدی] گفتم عالیه [می خندد].

آیا اینطور مواقع دچار استرس می‌شوید؟

فکر نمی‌کنم خیلی مضطرب شده باشم. احتمالا اگر بیشتر طول می‌کشید حسابی عصبانی می‌شدم.

خیلی خوب است که با گروهی روی صحنه می‌روید که بسته به اعضای آن، بین ۲۵ تا ۴۰ سال است با هر کدام همکاری دارید، درست است؟

خیلی کار راه انداز است. ما آمادگی این را داشتیم که در حدود ۴۰ تا ۵۰ دقیقه چیزهایی را که همه از قبل بلد بودیم بخوانیم. اما کار به آنجاها نکشید.

چه چیزی باعث شد برای چهلمین سالگرد تاسیس گروه تور برگزار کنید، چیزی که باعث شد با خودتان فکر کنید خب الان وقتش است که اجراها در مکان‌های بزرگ باشد، و به‌جای چند اجرای پراکنده به‌صورت تور برگزار شود؟

بین ما یک علاقه و ذوقی برای انجام این کار وجود داشت. چیزی نبود که بهش فکر کرده باشم. ما دور هم جمع می‌شویم تا کار کوچکی انجام ‌دهیم بعد به جاهای دیگری می‌رسیم. فکر می‌کنم حدود یکسال پیش بود که تصمیم گرفتیم این تور را برگزار کنیم. و خب تقاضا هم به بزرگی سالن‌هایی بود که در آن اجرا کردیم.

مطمئن هستم اگر بخواهید می‌توانید ۸۰ تاریخ اجرا داشته باشید.

می‌دانید؟ آدم دلش می‌خواهد همه بتوانند اجرایش را ببینند. من برای سال دیگر روی خودمان حساب نمی‌کنم. نمی‌دانم چقدر بیشتر از این ادامه خواهیم داد. بنابراین هر اجرایی برایم ارزشمند است. نوازندگی برای من واقعا کار لذت‌بخشی است.

یعنی هر اجرا را کمی بیشتر مزه مزه می‌کنید چون تعداد اجراهایی که پیش رو دارید کمتر از آنهایی است که پشت سر گذاشتید.

بله من آنها را مزه مزه می‌کنم. واقعا در این تور از اینکه روی صحنه بودم لذت بردم. دقیقا علتش را نمی‌دانم اما حقیقتا برایم کار جذابی است و البته در این گروه تعدادی موزیسین واقعا غیرمتعارف هستند. همچین چیزی خیلی نادر است. به‌نظرم این مساله همیشه به همین شکل جلوی چشم ما نبوده اما اخیرا بیشتر احساسش می‌کنیم.

آیا وقتی سی، چهل یا پنجاه ساله بودید [اجراها] بیشتر برایتان به شکل انجام وظیفه بود؟

فقط همانی بود که انجام می‌دادم.

این شغل شماست. شما آن را دوست دارید، اما،

بله. من عاشق این کار هستم. اما می‌دانید؟ این کاری بوده که هر روز انجام دادیم. همیشه یک سرعت مسخره‌ای در کار بوده، چه زمانی که در حال برگزاری تور بودم چه زمانی که نبودم. این چیزی است که مردم درک نمی‌کنند: ممکن است دو سالی از چشم مردم دور بوده باشم اما در واقع به سختی مشغول کار در پروژ‌های مختلف بودم. تهیه‌کنندۀ آلبوم جدید کریس هیلمن بودم. درست تا روز شروع تمرین [برای این تور] مشغول آن پروژه بودم. این اواخر خیلی بیشتر از قبل درگیر کار تهیه‌کنندگی هستم و واقعا عاشق این کار شده‌ام. من عاشق ضبط آلبوم هستم. ما از اجرا هم خیلی لذت می‌بریم. به نظرم این کاری است که خوب انجام می‌دهیم.

فکر می‌کنم بعد از ۴۰ سال کار مداوم با خیال راحت می‌توانید این حرف را بزنید.

در نهایتِ فروتنی این را می‌گویم که فکر می‌کنم در این کار خوب هستیم و گروه‌های راک اند رول زیادی از زمان ما باقی نمانده. ما انواع و اقسام موسیقی امریکایی را در کارهایی که انجام می‌دهیم داریم. و البته واقعا علم موسیقی را مطالعه کرده‌ایم. ما خودمان طرفدار موسیقی هستیم. هر کدام از ما موسیقی زیادی گوش می‌کنیم. درباره موسیقی حرف می‌زنیم و آن را مبادله می‌کنیم و راه و روش خیلی تلگرافی برای اینکه منظورمان را به هم بفهمانیم داریم…
و همه هم می‌فهمند…

خیلی سریع. ما به نوعی ارتباط برقرار می‌کنیم که واقعا تا به حال در دیگران ندیده‌ام. وقتی با افراد دیگری ساز می‌زنم همیشه از پیچیدگی این کار متحیر می‌شوم.

بله. بنمونت (Benmont Tench از اعضای گروه) می‌گوید دلم نمی‌خواهد احساساتی باشم اما انگار [احساساتی بودن] در خونم است.
ما خوب با هم کنار می‌آییم و این خیلی عجیب است. ما علاقه برادرانۀ عمیقی نسبت به یکدیگر داریم اما … می‌دانید، هیچ مساله‌ای برای مدت زمان طولانی بین ما باقی نمی‌ماند. وقتی بنمونت از کوره در می‌رود ما که به این مساله عادت داریم به او اجازه می‌دهیم خودش را تخلیه کند و بعد حالش خوب می‌شود. قبلا او را سگ دیوانه صدا می‌کردیم؛ به خاطر همین از کوره در رفتن‌هایش. حالا چیزی که اتفاق افتاده و تبدیل به یک سُنت شده این است که باگز، مسئول تدارکات ما در تورهایمان همیشه یک کاسه آب کنار پیانو می‌گذارد برای وقت‌هایی که بنمونت بهم می‌ریزد. او نابغه است از وقتی ۴ سالش بوده ساز می‌زند او از پس هر قطعه‌ای بر می‌آید.

خیلی دلم می‌خواست کمی دربارۀ رابطه‌ات با مایک (Mike Campbell از اعضای گروه) می‌گفتی. او در تمام آلبوم‌های انفرادی شما حضور دارد و هیچکدام را از دست نداده است.

در واقع او آلبوم Full Moon را مهندسی کرده است. او همیشه کنار من است. مایک واقعا موجود خاصی است می‌دانید؟ یک چیز عجیبی دربارۀ او وجود دارد که برایتان می‌گویم؛ هیچکدام از ما وقتی کنار هم نیستیم صداهای مشابهی نمی‌سازیم. اگر با هم باشیم یک بده بستان خیلی طبیعی بین ما وجود دارد که به اعتقاد من از سالیان سال کار درکنار یکدیگر و هم‌نوازی می‌آید. هر دو می‌دانیم که چه کسی زیر و چه کسی بم می‌نوازد و اگر او اینجا باشد من آنجا هستم.

آیا قصد داری تورها را ادامه بدهی یا برای مدتی آن‌طور که هیچ‌وقت استراحت نکردی به خودت برسی؛ آن وقت‌ها که…

آن وقت‌ها که بیست سالم بود؟ خب، من خوراکم را خیلی با حساسیت انتخاب می‌کنم. حدود ۵ سال است که گیاه‌خوار هستم. مرغ و ماهی و اینجور چیزها را نمی‌خورم. اما بعضی وقت‌ها تخم‌مرغ می‌خورم. بنابراین کاملا گیاه‌خوار نیستم. اما خیلی محتاطانه می‌خورم و قبل از تورها مدتی حسابی ورزش می‌کنم. معمولا برای این کار یک مربی خصوصی می‌گیرم، شخصی هست که مدت‌هاست می‌شناسمش و با او کار می‌کنم. ما بکس تمرین می‌کنیم و وزنه می‌زنیم. سعی می‌کنم قدرت بدنی را بالا ببرم تا جایی که احساس کنم در حالت فیزیکی خوبی قرار دارم. و البته این روزها خیلی بیشتر از قبل استراحت می‌کنم. پیش‌ترها عادت داشتیم تمام وقت در شهر پرسه بزنیم. این عادتی بود که وقتی در دهه سوم زندگی بودیم داشتیم و برای مدت زیادی ادامه پیدا کرد. اما بعد یک روزی متوجه می‌شوی که ای داد اگر به اندازۀ کافی نخوابی دیگر نمی‌توانی بخوانی.