رسانه نوا – در هیاهو و هیجان بازی‌های جام‌جهانی اتفاق جالبی برای موسیقی ایران رخ داد که کمی مهجور ماند. به تهیه‌کنندگی کانیا وست ستاره خبرساز موسیقی جهان آلبومی از «ناز»، رپر نیویورکی منتشر شد که بیت یکی از قطعات آن، دور ریتمیک (گروو) ترانه هیت «گل یخ» از کورش یغمایی بود.
ناس و کانیا وست با اجازه رسمی کورش افسانه‌ای موسیقی ایران این قطعه را تولید کردند (قطعه‌ی آدم و حوا).
این اتفاق حاوی نکته بسیار مهمی است. شاید بتوان مقابل یک هنرمند سدی ایجاد کرد، او را از صحنه برحضر داشت و مخاطبش را از دیدن او و شنیدن موسیقی‌اش باز داشت اما با اثر هنری نمی‌شود از این کارها کرد. «گل یخ» نپژمرد و مسیری را که حدود نیم قرن پیش آغاز کرده بود ادامه داد و هزاران کیلومتر این سو و آن سو رفت. آن‌ها که بودند و به خاطر دارند می‌گویند برای انتشار صفحه تک‌آهنگِ «گل یخ» مردم از شب قبل مقابل مغازه‌های فروش محصولات موسیقی صف کشیده بودند. صف مردم تا امروز به طول انجامید، ۵ دهه و حالا علی الحساب انتهایش تا نیویورک هم رفته است.
کورش یغمایی آهنگساز، گیتاریست و خواننده برجسته موسیقی پاپ و راک ایران در دهه ۱۳۵۰ در ۴۰ سال گذشته نتوانسته مجوز فعالیت رسمی کسب کند. او که از پیشگامان موسیقی راک ایران است و یکی از ستاره‌های بزرگ پاپ پیش از انقلاب، در این سال‌ها بی‌کار ننشست و تولیداتی داشته و البته سه نوازنده و آهنگساز توانا (فرزندانش: کاوه، ساتگین و کامیل) به جامعه موسیقی ایران معرفی کرده است. وضعیت موسیقی ایران به گونه‌ای پیش نرفت که از توانایی یغمایی‌ها بیشتر بشنویم خوشبختانه دو، سه سالی است کاوه مجددا مجوز فعالیت گرفته و در تلاش بوده تا موسیقی پاپ استانداردی را تولید کند.
کوروش اما در این سال‌ها در انزوا ماند. بعد از سال‌ها آلبوم «ملک جمشید» را خارج از ایران و در فضای بین‌المللی منتشر کرد اما همچنان در ایران نه اثری منتشر کرده و نه اجرای زنده‌ای از او دیدیدم. آن سوی دنیا یک رپر سیاهپوست معترض در فضای قدرتمندترین موسیقی پاپ جهان یک آکورد ساده از ترانه گل یخ را دستمایه تولید یک قطعه هیپ هاپ جذاب کرده است. او و آلبومش با انبوه نقدهایی که برایش نوشتند، باعث شد تا ما دوباره از کورش یغمایی بشنویم و بنویسیم.
کورش یغمایی در آن دوران طلایی پاپ که ستاره‌های بزرگ محبوب ما همگی ملودی‌هایی از آهنگسازان دیگر را با تنظیم و نوازندگی هنرمندان دیگر می‌خواندند، خودش می‌ساخت و می‌نواخت و می‌خواند. هنرمندی مولف که تلاش کرد ترانه‌های پاپ متفاوتی از جریان اصلی موسیقی ایران تولید کند و به‌رغم این تفاوت بر دل مردم هم نشست. یغمایی ۷۱ سال دارد. هنوز گیتارش را زمین نگذاشته و هنوز حنجره‌اش تواناست. ای کاش او را در ایران بر صحنه ببینیم که «گل یخ» همیشه شکوفایش را اجرا می‌کند.
دیدگاه شما