رسانه نوا – «ماهان میرعرب» نوازنده چیره دست گیتار که چند سالی است در کشور اتریش مشغول کار حرفه‌ای موسیقی (آهنگسازی، نوازندگی و تدریس) است، ماه گذشته در تهران تازه‌ترین کنسرت و همچنین ورکشاپ‌های آموزشی خود را برگزار کرد.
میرعرب متولد تیر ماه ۱۳۶۲ در تهران است و فعالیت موسیقایی خود را در سن ۱۲ سالگی با نواختن ساز پیانو شروع کرد و پس از یک سال با گیتار کلاسیک ادامه داد. در سن ۱۶ سالگی به موسیقی جز علاقه مند شد و با پیاده کردن (Transcribing) آثار معروف این ژانر، تجزیه تحلیل و یادگیری این موسیقی را آغاز کرد. در سال ۱۳۸۷ بعد از اتمام دوره تحصیلی معماری، ماهان میرعرب به وین مهاجرت و آنجا اولین آلبوم خود را تحت عنوان The Persian side Of Jazz به همراه Wolfi Rainer (درامز) و Robert Jukic (باس) که یک اثر ترکیبی از موسیقی فولکلور ایرانی به همراه موزیک جز است را ضبط و منتشر کرد.
با این هنرمند که این روزها در ایران به سر می‌برد، گفتگویی در خصوص کنسرت اخیر و فعالیت‌های تازه‌اش داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
ابتدا از اجرای اخیر بگویید، چطور بود و چه استقبالی از آن شد؟
خیلی خوب بود باوجود اینکه وقت کمی که برای تبلیغ داشتیم و ا متاسفانه مجوز هم خیلی دیر آمد اما مردم استقبال خیلی خوبی کردند و ما هم انرژی و فیدبک خوبی از مردم گرفتیم.
«امیر وهبا» نوزانده مطرح پرکاشن هم در این اجرا حضور داشت، از همکاری با این نوازنده هم توضیح دهید.
امیر جزو گروه من در اتریش هست و هم در کوارتتم و هم گروه‌های مختلف با هم کار می‌کنیم، خیلی دوست داشتم به ایران بیاید و به نوعی او و موسیقی ایران را به هم معرفی کنم و تبادل فرهنگی هم بین موزیسین‌های ایرانی و موزیسین‌های اتریشی صورت بگیرد که امیدوارم در نتیجه این کارها بتوان سطح موسیقی‌مان را از این طریق تغییر داد.
تاثیر حضور چنین نوازنده‌ای را در ایران چگونه میبینید.
همینکه مردم یک اتفاق متفاوت و موزیسینی با صدای متفاوت را می‌بینند، کسی که برای خودش و صدایش کارکتر دارد نکته مهمی است؛ امیر هم به جز اجرا، ورکشاپ‌هایش را نیز در آموزشگاه هترا و سفارت اتریش برگزار کرد که فکر کنم توانسته اثرات مثبت خودش را بگذارد.
شما سبک تلفیقی و جز را کار می‌کنید، با توجه به اینکه سبک پاپ هم از نظر مالی و هم مخاطب در ایران بیشتر مورد توجه است چرا با هنرمندان این سبک همکاری نمی‌کنید؟
من سال‌ها پیش مدت‌ها با برخی از خواننده‌های پاپ هم کار می‌کردم، اما یک زمانی دیدم سلیقه من و راهم با آن ها متفاوت است و سعی کردم موسیقی‌ای که خودم دوست دارم و شخصیت خودم را بیشتر نشان می‌دهد را دنبال کنم.
به عنوان کسی که تجربه کار در هر رو سبک دارید، فکر می‌کنید این نوع موسیقی هم روزی جایگاه امروزی موسیقی پاپ را بین مردم پیدا کند؟
این اتفاق در واقع خارج از ایران رخ داده است، مثلا در کشور ترکیه این اتفاق افتاده یا در اروپا فستیوال‌هایی است که می‌بینی خودشان را در موسیقی فیوژن و تلفیقی به پیشرفت رسانده‌اند ولی خب به هرحال موسیقی‌ای که پاپ و مردمی است مطمئنا از نظر فروش و درآمدزایی خیلی بهتر خواهد بود و این یک اتفاق طبیعی است. اما درکل این یک انتخاب است که هرکسی برای خودش دارد و همه هم در جایگاه خودشان قابل احترامند.
در انتها از فعالیت‌های این‌روزهایتان بگویید.
من الان کار بر روی کوارتتم را دارم و به همراه «گلنار شهیار»، «امیر وهبا» و «کاوه سروریان» پیش می‌رود که قرار است در اروپا ضبط شود و همچنین تور کنسرت‌هایمان را هم در پیش داریم که برخی از آن‌ها اجرا شده و در آینده نیز ادامه خواهد داشت. همچنین یک ارکستر هم از موزیسین‌های مختلف سراسر دنیا درست کردم که همینک این ارکستر در وین فعالیت‌هایش را آغاز کرده است.
پس بیشتر فعالیت‌هایتان همچنان در خارج از کشور خواهد بود؟
من همه‌ی سعی‌م را می‌کنم که کارهایم در ایران منتشر شود و تا امروز یکی از آن‌ها هم شده پخش شده است، امیدوارم امکانش ایجاد شود تا بقیه‌ی آثارم نیز در داخل کشور پخش و منتشر شود.
سام بورنگ 
دیدگاه شما