تو تمام ِ سهمم از دنیایی
خاک تو خونه ی، اجدادیمه
سندت ، خورده به نامم دیگه
این همون جوازه
آزادیمه..
پُره زخمنه
ترکشو خمپارست
هر وجب از خاک ِ ، خوزستانِت
توی ذهن ِ جنگلا سبزه هنوز
خاطرات ِ میرزا کوچک خانِت …
چهل ستونه توئه
باعث میشه که نریزه سقف دنیا پایین
واسه تو جونمونم میدیم ما
عشق ِ واقعی که میگن یعنی این
هرکسی میخواد بفهمه عشقو
کافیه که مَرد این میدون شه
وقتی صحبت از تو باشه حتی
یه جزیره هم میتونه
مجنون شه..
صحبت از یه ملته یه قومه
که میگه منو تو کم هستیم
میتونیم بگذریم از این خوانم
هرکدوممون یه رستم هستیم
اونی که رو پرچمت اسمش هست
همیشه هواتو داشت و داره
حس ِ خوبی داره آدم وقتی که
روی خاک ِ تو قدم میذاره..
توی آدمای این آبادی
پُر از عشق و غیرت و احساسِ
هرکسی تاریخو خونده باشه
سربدارانتو خوب میشناسه…
هرکسی تاریخو خونده باشه
قصه ی گذشتتو میدونه
تو خلیج فارسی داری که
فارس هست و فارس
میمونه…
تو تمام ِ ، سهمم ازدنیایی
خاک ِ تو خونه ی اجدادیمه
سندت خورده به نامم دیگه
این همون جوازه
آزادیمه..