مهدی اکبری در ۳۰ تیر سال ۵۷ در خانواده ایی مذهبی متولد شد. او در شهر مشهد به دنیا آمد و به گفته خودش همسایه امام رضا (ع) است.
در سنین کودکی همراه با خانواده در جلسات و مراسم های مذهبی شرکت می کرد. ابتدا با قرائت قرآن کریم در جلسات مذهبی وارد موضوعات اجرایی مراسم ها شد و پس از چند سال نوحه خوانی و مدیحه سرایی را آغاز کرد.
او به نوای گرم حاج منصور ارضی علاقه خاصی دارد و اولین روضه ایی که شنیده روضه حضرت فاطمه زهرا (س) با نوای قدسی حاج منصور ارضی بوده است.
او در رشته ورزشی کونگ فو فعالیت می کرده که در یک سانحه تصادف برای پایش مشکلی پیش آمده و از آن به بعد به ورزش باستانی روی آورده است.
فقط یه روضه خوندن معمولی بود و هیچ قصد معروفیت و مشهور شدن نداشتم و از بچگی برام یه آرزو بود که یه روزی به امید خدا روی صندلی بایستم و بخونم و یه عده سینه بزنند.
خیلی ها بودند ، در ابتدا دعای مادرم و بعدش به کمک عزیزی به نام آقا رضا تختی چی و کم کم که وارد این کار شدم ، خیلی ها تو خوندن ، تومطلب، تو انتخاب شعر کمکم کردن ولی خوب کلاس جایی نرفتم.
خوب به هر حال وقتی آدم شناخته میشه محدود تر میشه و یه عده دوست و دشمن پیدا می کنه. همیشه اینطور نیست که وقتی آدم معروف میشه همه چیز خوب و طبق روال باشه،همه چیز راحت به دست بیاد ، همه ازت تعریف کنند ، همه دوست داشته باشند و باید همه ی اینارو تحمل کنی ،چون هیچ گلی بی خار نمی شه.
بله ، سعی می کنیم ، ولی اگه منظورتون راجع به اشعار هست ، باید بگم شعر باید به دل خود آدم بشینه نه کسی بهش بگه چون اگرشعری به دل خود آدم نشینه نمی تونه به دل کسی بنشونه و من در انتخاب آهنگ وانتخاب سبک گاهاً مشورت می کنم.
آره ، بعضی ها ، خیلی کم.
نظر دادن در مورد آدم به زبون خود آدم کار قشنگی نیست ، اینو باید بقیه بگن. حالا اگه بقیه هم بگن مهمه ، ولی در مرحله ی اول اینه که آدم تو چشم حضرت زهرا چه جوری باشه.
من اصلاًَ حرفه ای نیستم تو مداحی ، ولی خوب خیلی فرق کردم. از نظر خودم یک سری مسائلی که قبل از مداحی داشتم و یک سری از مسائلی که الان دارم. یک سری انتقاداتی که اون موقع داشتم و حالا قوی تر شده و اینا همه از دیدن کرامات و شنیدن روضه ها و از برکت همین هاست.
خودمم خبر ندارم ولی می دونم جز لطف اون بالایی ها و حضرت زهرا(س) هیچی نیست و من جزعنایت حضرت عباس(ع) و لطف حضرت زهرا(س) چیزی نمی بینم. چون تا اونا نخوان هیچ وقت کاری انجام نمی شه.
من جالبه اولین روزه ای که گوش کردم روضه ی حاج آقای ارضی بوده که روضه ی حضرت زهرا(س) خوندن و خود من هم به روضه ی حضرت زهرا(س) خیلی علاقه دارم. اگه درست خونده بشه و سوز داشته باشه خوبه و صدای چه کسی برام مهم نیست.
هیئت علمدار سال ۸۱ بود که با یکی از دوستان عزیزمون به نام آقای جواد جعفری صحبتی شد و قرار شد یه همچین هیئتی بر پا بشه ، نه اسمی بوده که از داخل قرآن در بیارن و یا یه عده بشینن انتخاب کنن.
یه سید بزرگواری به نام آقا سید محمد انجوی که تو شیراز هستن و مسئول موسسه رهپویان وصال هستند.
ایشون به من گفتن چه اسمی واسه هیئت میخوای بذاری ، منم گفتم علمدار، ایشون گفتن علمدار کربلا یا علمدار حسین که من گفتم فقط علمدار و از سال ۸۱ شام رحلت خانم حضرت ام البنین هیئت علمدارتاسیس شد.
مشهد ، چهار راه شیرودی ، حسینیه حضرت زینب (س)
ما ایراد زیاد داریم. بله ، از ما هم ایراد می گیرن.
بله ، خیلی زیاد. حتی تا جایی که تونستم آدرس ماجرا و قضیه ای که خوندم رو دادم.
تو هیئت اگه قرار باشه با هر کی شوخی کنی ،بگی و بخندی این بی احترامی به پرچم امام حسین هست.
چون خیلی ها دوست دارند هیئتتو بهم بزنند ولی بیرون هیئت با همه رفیقم.
داخل هیئت هم اگه به پرچم امام حسین بی احترامی نشه ما احترام مستمع رو داریم ولی اگه بخوان بی احترامی کنند دیگه…
بله
انتقاد اگر واقعا منطقی باشد آدم باید قبول کند ، چه ازعالم باشه ، چه از آدم معمولی
مقام معظم رهبری
این سوال یه خورده بی معنیه ولی اگه منظور شما قرآن هست که قرآن جایگاه خودش رو در هیئت داره و خدا که روضه نداره ما بیایم وسط روضه بخوانیم و خواندن قرآن هم تو روضه به نظر من کار جالبی نیست ، در ضمن تو مناجات ، دعای کمیل ، دعای امیرالمومنین یاد خدا هست.
۱بار.
ما رفیق همه نوکرای امام حسین(ع) هستیم ولی با آقای مختاری رفاقت بیشتری دارم.
ایشون یک سید مظلومی بود و واقعا تو هم دوره ای هامون مردتر از ایشون ندیدم.
دوستان زیادی هستند ولی کسانی که ما بیشتر باهاشون کار می کنیم ، آقای مهدی زراعتی (در ساری) ، مجید ساعی (در مشهد) ، محمد اسداللهی(در بابل) هستند.
سرمایه ی محبت زهراست دین من من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم
سعید خلیلی 
دیدگاه شما