اردشیر کامکار نوازندهٔ کمانچه، قیچک و ویولن است. او از اعضای گروه کامکارها است.
وی از کودکی، ویولن را نزد پدرش فرا گرفت. چندی بعد، وی به‌عنوان نوازندهٔ کمانچه و ویولن به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد. او در ابتدا قطعات ویولن ابوالحسن صبا را با کمانچه اجرا می‌کرد.
اردشیر کامکار، در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و همکاری خود را با گروه‌های عارف و شیدا و با بسیاری از خوانندگان پیشرو ایران آغاز کرد. همچنین مطالب تکمیلی در زمینه ردیف سنتی ایران را نزد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت.
اردشیر کامکار همواره برای گسترش هرچه‌بیش‌تر قابلیت‌های ساز کمانچه کوشیده است. وی با استفاده از تکنیک‌های خاص ویولن و پوزیسین‌های ویولن برروی ساز کمانچه توانست چهره‌ای دیگر از این ساز به‌نمایش بگذارد. در این راستا، قطعات ابوالحسن صبا را در دو اثر به یاد صبا و بر تارک سپیده، به‌کمک کمانچه و ارکستر به اجرا درآورد. وی در «بر تارک سپیده»، با تکیه بر توانایی‌های خود دست به ابتکارات بدیعی زده و از این رهگذر کمانچه را به سازی فوق‌العاده تأثیرگذار و وجدآور مبدل کرده‌است.
از شاخصه‌های او در نوازندگی کمانچه، می‌توان به پوزیسیون‌های ۷ به بالا و اجرای صداهای هارمونیک که این تکنیک‌ها مختص ساز ویولن می‌باشد و تقریباً برای ساز کمانچه به‌سختی قابل اجرا است اشاره نمود.
کمانچه‌ای که با آن می‌نوازد ساختهٔ قدرت‌الله کردی است.
از آلبوم‌های مستقل او می‌توان ناشکیبا با خوانندگی همایون شجریان، راز نگاه و آلبوم بی غبار عادت که با همنوازی شاگردش، شروین مهاجر عرضه شده را نام برد. از جمله شاگردان او می‌توان از همایون شجریان و مهدی باقری، شروین مهاجر و بابک شهرکی و سینا جهان‌آبادی نام برد.[نیاز
سام بورنگ 
دیدگاه شما