رسانه نوا – حسین زمان از نخستین خواننده‌های پاپ بعد از انقلاب، سرانجام دوران ممنوع الکاری ۱۶ ساله خود را پشت سر گذاشت و به همین منظور رسانه نوا گفتگویی اختصاصی با او انجام داده که در ادامه می‌خوانید.
پیش از خواندن مصاحبه کمی با حسین زمان آشنا شوید:
از سال ۸۸ و آلبوم «قرار عاشق»، فعالیت های شما به حالت تعلیق درآمد ولی شما صحبت از ۱۶ سال محرومیت کردید که شاید برای مخاطبان کمی ابهام داشته باشد.
من از سال ۸۱ عملا نتوانستم اجرای زنده داشته باشم . مدتی با مانع تراشی در گرفتن مجوز، تهدید مردم از حضور در اجراها، جلوگیری از فروش بلیط و …. جلوی فعالیت هایم گرفته شد و پس از آن رسما وقتی به وزارت ارشاد مراجعه کردم گفتند اجازه کار ندارم. آلبوم هایی که بعد از سال ۸۱ به بازار آمد در گذشته کلید خورده بود و بعضا با تاخیر به بازار عرضه شد. ولی من شانزده سال است که اجازه اجرای زنده ندارم و همین مدت هم ترانه هایم از شبکه های صدا و سیما ممنوع الپخش بوده‌اند.
این سال‌ها مثل غربت برای شما رقم خورد یعنی خیلی تفاوتی نمی کرد که داخل ایران باشید یا خارج، چه بسا که در داخل ایران رنج بیشتری تحمل کردین. به چه امیدی ادامه زندگی در ایران را انتخاب کردید؟
من عاشق ایرانم و دل کندن از ایران همیشه برای سخت و عذاب آور بوده. تلاش کرده‌ام تا حقم را بگیرم و با حضور در وطنم به فعالیت‌های هنری‌ام بپردازم. خیلی سخت بوده و خیلی ضربه خورده‌ام. شانزده سال زمان کمی نیست. سالهای زیادی را از دست داده‌ام ولی پشیمان نیستم چرا که تن به هنر سفارشی و فرمایشی ندادم. من هنرم را نفروختم و برای حفظ موقعیتم مقابل هیچ‌کس سر خم نکردم و از این بابت راضی‌ام.
از سال ۸۸ به بعد اصلا برای اخذ مجوز اقدام کرده بودید؟ و اینکه چه پاسخی دریافت می کردید؟
بله بارها مراجعه کردم و هر بار می‌گفتند از بالا دستور داریم و نمی‌توانیم به شما مجوز بدهیم.
چه تغییری طی این چند سال رخ داده که شما توانستین مجدد به فعالیت بپردازید. نگرش شما تغییر کرده یا ارشاد؟
فکر می‌کنم تلاش و سماجتم نتیجه داد. من ظلمی که در حقم شده بود را همواره آشکار نگاه داشتم. اجازه ندادم ساکتم کنند. البته مساعدت و تلاش جناب آقای ترابی، مدیر محترم دفتر موسیقی ارشاد و حسن نیت ایشان قطعاً تاثیر گذار بوده است. ایشان به عنوان یک مدیر مسئول خود را مثل دیگران کنار نکشید و با پیگیری زیاد امکان اخذ مجوز را برای من فراهم کرد. البته هنوز راه باقی است. من برای چند تک آهنگ مجوز گرفته ام و باید منتظر باشم تا ببینم برای اجرای زنده نیز مشکلی نخواهد بود.
و حالا شرایط موسیقی ایران کاملا دگرگون شده است. از هم نسلان شما تقریبا هیچ کدام در میدان نمانده اند. فکر می کنید دوباره بتوانید به شرایط اولیه برگردید؟
هم‌نسلان من هنوز هستند و کارهای ارزشمندی هم ارائه نموده‌اند. شاید موسیقی به دلیل حمایت نشدن و مظلوم واقع شدن بازیچه دست دلالان و واسطه ها باشد ولی این کارهای خوب هستند که می‌مانند و تولیدات بی ارزش و ضعیف فصلی هستند و حتی در حافظه مردم هم نمی‌مانند. می‌توان به شرایط آرمانی نزدیک شد ولی کار بسیار سختی است. این مهم همت اهالی دلسوز موسیقی را می‌طلبد.
چرا فقط ۳ قطعه مجوز گرفته؟ دلیل مجوز گرفتن این ۳ قطعه چه بوده و دلیل مجوز نگرفتن آن چند قطعه دیگر چه بود؟
دلیل سه قطعه‌ای که کارشان به انتها رسیده و مجوز نگرفته‌اند صلاحیت ترانه سرا به زعم حراست ارشاد بوده‌است. می‌گویند ترانه سرا مشکل دارد چون به خوانندگان خارج از ایران ترانه داده است. سه ترانه دیگر موسیقی شان هنوز کامل نشده و فعلا نمی‌توان در مورد مجوز آنها قضاوت کرد. سه ترانه هم که مجوز قطعی گرفته اند. یعنی جمعا میشوند نه ترانه.
و فکر می کنید چقدر به اجرای زنده نزدکی هستید؟ اصلا برای کنسرت برنامه خاصی دارید؟
در تلاشم، مثل همیشه. از هم اکنون تمرینات گروه را شروع کرده ام و با امید به آینده نگاه می‌کنم.
هاتف حسینی 
دیدگاه شما