بی‌خیالی بهترین راه زیستن است

رسانه نوا – گرگ آلمن که در لیست صد خواننده‌ی برتر مجله‌ی رولینگ استون جای دارد با خوانندگی در گروه آلمن‌برادرز به شهرت رسید. گروه آلمن‌برادرز که تحت تاثیر موسیقی جنوب امریکا بود توسط برادران آلمن و چهار عضو دیگر در سال ۱۹۶۹ شکل گرفت. آن‌ها از بنیانگذاران سبک Southern rock یا راک جنوبی بودند و به زودی راه را برای دیگر گروه‌هایی که در این سبک فعالیت می‌کردند باز کردند. بیلی گیبونز یکی از دو عضو اصلی گروه زی‌زی تاپ در یادداشتی برای مجله‌ی رولینگ استون گروه را به عنوان صاحب «بهترین موسیقی جنوب امریکا در آن زمان» معرفی کرد و درباره‌ی برادران آلمن این جمله را به کار برد: «…نوازندگانی که برادری حقیقی میان‌شان وجود دارد و فراتر از رقابت و ایگوهایشان رفته‌اند»
در سال‌های اخیر، پس از آنکه گروه بازنشستگی خود را اعلام کرد، فعالیت انفرادی آلمن با کاندید شدنِ آلبوم او در سال ۲۰۱۱ برای جایزه‌ی گرمی و همچنین تولید آلبوم دیگری که قرار بود توسط دان واز تهیه ‌شود، رونق بیشتری گرفت. آلبومی که پیش از مرگ گرگ آلمن در دست تولید بود در استودیوی فِیم FAME Studios ضبط می‌شد و این مسئله برای آلمن حائز اهمیت بود چون دوئن، برادر بزرگ‌تر او زمانی به عنوان گیتاریست استودیویی در این محل کار می‌کرد و علی‌الخصوص به خاطر نوازندگی برای ویلسون پیکت در قطعه‌ی «هی جود» توجه عموم را به خود جلب کرد. دوئن آلمن در سن بیست و چهارسالگی در یک سانحه‌ی موتورسواری کشته شد.
گِرِگ آلمن در سال‌های اخیر به نام اولین آلبوم استودیویی انفرادی‌اش «Laid Back» که در سال ۱۹۷۳ منتشر شده بود فستیوالی راه‌اندازی کرد. او در اواخر سال ۲۰۱۶ دچار مشکلات ریوی شد و مدتی اجراهایش را لغو کرد. پس از بازگشت سلامتی در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۶ (۶ آبان ۹۵) با سایت گفت‌وگو کرد و از مشکلاتی که برای سلامتی‌اش پیش آمده بود تا حال و هوای ضبط در استودیوی فِیم و لذت برگزاری فستیوال‌های موسیقی گفت.
آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی او با برندا استپ از سایت ArtsATL است که اولین بار در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۶ منتشر شده است.

شما چند اجرا را در ماه آگست به خاطر مشکلات سلامتی لغو کردید. چه اتفاقی افتاده بود؟
نزدیک به انتهای تور در ماه جولای مشکل ریه پیدا کردم. این مشکل با من ماند و در نهایت گریبانم را گرفت. کارم به بیمارستان کشید و مجبور شدم چند اجرا را در جولای لغو کنم. در واقع بیست اجرا را لغو کردم اما توانستم آنقدری که لازم داشتم استراحت کنم. حالا کاملا خوبم و برای برگشت به کار صبر ندارم. واقعا برایم سخت است که بیشتر از چند هفته در خانه بمانم. جایی را که در آن زندگی می‌کنم دوست دارم اما نواختن موسیقی کار حقیقی من است.

شما در Low Country Blues، آخرین آلبوم‌تان از نوازنده‌های استودیویی استفاده کردید و از دهه‌ی هشتاد تا به حال با گروه خودتان آلبومی ضبط نکرده‌اید. در ماه مارچ گروه فعلی‌تان را به استودیوهای فِیم بردید و آلبوم جدید را ضبط کردید. چه چیزی باعث شد این کار را کنید؟
برای من هشت سال طول کشید تا بتوانم نوازندگان این گروه را کنار هم جمع کنم و به خاطرش خیلی خوشحالم. هم‌نوازی با این آدم‌ها برای من افتخاری است و آوردن آن‌ها به استودیو الویت من بود. برای ساختن یک آلبوم برقراری ارتباطاتِ درست، کلیدی‌ترین اقدام است و حالا ما به جایی رسیده‌ایم که کم‌کم می‌توانیم ذهن یکدیگر را بخوانیم. بدون شک این یکی از عالی‌ترین تجربه‌های استودیویی من است. دان واز به خوبی اهمیت این روابط را درک می‌کرد و به همین علت فرد ایده‌آل برای تولید این آلبوم بود.

اسمی برای آلبوم جدید انتخاب کرده‌اید؟ و تاریخی برای انتشار آن مشخص شده؟
اسم آلبوم Southern Blood است و با توجه به اینکه قصد ندارم خیلی آن را لو بدهم فقط این را می‌گویم که ترکیبی است از ملودی‌های اوریجینال و تعدادی کاورهای خوب بلوز. این آلبوم باید اوایل سال آینده منتشر شود و فکر می‌کنم مردم واقعا آن را دوست خواهند داشت.

فِیم استودیوز تاریخچه‌ی مفصلی دارد و برای شما مشخصا جایی است که برادرتان، دوئن را یادآوری می‌کند. وقتی آنجا هستید این مسئله چه تاثیری برشما دارد؟
فِیم برای من مکان خاصی است. جایی است که برادرم اولین بار دیده شد و این حس و حال عجیبی دارد. ریک هال هنوز هم آنجاست و بعد از این همه سال وقت گذراندن با او برایم لذت زیادی داشت.

شما با فستیوال‌های موسیقی بیگانه نیستی. اولین دفعات در گروه آلمن برادرز، در فستیوال اینترنشنال پاپ [۱] در سال ۱۹۷۰ شرکت کردید و همچنین در فستیوال سامر جم [۲] در واتکینز گلن در سال ۱۹۷۳ که بزرگترین جشنواره موسیقیِ زمان خود بود. شما همچنین از سال ۲۰۰۵ که آغاز کار جشنواره‌ی موسیقی وانی [۳] بود هر ساله در این جشنواره حضور داشته‌اید. چه چیز باعث می‌شود تا این حد به جشنواره‌ها علاقه نشان دهید؟
انرژی. در این جشنواره‌ها هزاران نفر در گیر موسیقی شما می‌شوند و همراه شما می‌خوانند و می‌رقصند، و این به شما نیرویی فرا زمینی می‌دهد. هنوز خاطرم هست که از استیجِ واتکینز گلن بیرون را نگاه می‌کردم و اقیانوسی از مردم را می‌دیدم که روبروی ما ایستاده‌اند. این تصویری است که هرگز آن را فراموش نمی‌کنم. من اجرا کردن در سالن‌های کوچک را دوست دارم چون آدم خیلی به مخاطبش نزدیک است اما فستیوال نیروی ویژه‌ای دارد.

اگر قرار باشد تفاوت فستیوال موسیقی را با اجراهای کوچک با واژه‌ها تعریف کنید آیا می‌توانید بگویید نکته‌ی کلیدی فستیوال‌ها همان انرژی است؟ و اگر اینطور است آیا این مسئله به زبان موسیقایی شما ترجمه می‌شود و به حس و حال متفاوتی در مخاطبان منتج می‌گردد؟
حتما باید انرژی باشد. اگر توجه کنید می‌بینید که اصلا این قضیه باعث می‌شود گروه جدی تر اجرا کند. مسئله این است که شما به عنوان یک نوازنده هیچ وقت نمی‌خواهید آن همه مردم را ناامید کنید.

آیا به این معتقد هستید که اسطوره‌هایی مثل خود شما باید روی صحنه فضایی فراهم کنند تا استعدادهای جدیدی را که به عرصه‌ی موسیقی وارد می‌شوند به مخاطبان معرفی کنند و باعث شناخت آن‌ها بشوند، به نظر می‌رسد در فستیوال خود شما چنین ویژگی وجود داشت.
قطعا همینطور فکر می‌کنم. بیل گراهام در اوایل کار «برادرز» به گروه این امکان را داد و این مسئله از همان زمان در طول فعالیت‌های حرفه‌ای من مد نظرم بوده. به همین خاطر است که در اجرای آلبوم Laid Back به گروه هایی با ظرفیت بالا مثل بلک‌بری اسموک فضا داده شد. اساسا اصل قضیه همین است.

آیا شما آدم خونسردی هستید؟
شاید. دلیلی هست که آلبوم اولم را Laid Back [4] نام گذاری کردم. چون فکر می‌کنم این بهترین راه زندگی کردن است.

۱- Summer Jam at Watkins Glen: جشنواره موسیقی راک که در سال ۱۹۷۳ در واتکینز گلن، نیویورک برگزار شد و در کتاب رکوردهای گینس به عنوان پرمخاطب‌ترین فستیوال پاپ ثبت شد. در ای فستیوال بیش از ۶۰۰ هزار نفر شرکت کردند.
۲- Atlanta International Pop Festival: جشنواره موسیقی پاپ در شهر بایرون، ایالت جورجیا که سال پیش از آن هم در محل دیگری در ایالت جورجیا برگزار شده بود
۳- Wanee Music Festival: جشنواره‌ی سالانه موسیقی که از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ در فلوریدا و به میزبانی گروه آلمن برادرز برگزار شد.
۴- به معنی آدم بی‌خیال و خونسرد