کلاشینکف میشم رو کتف خودم
حُکم شلیک میده اعصابم
میخوام این قصه رو قصاص کنم
جلوی چشم یک قشون آدم
رقص گوله با ریتم احساسم
تو تنم مرگ و جشن میگیره
همه ی این ترانه یک جملست
یه نفر که تو برج میمیره
میخوام اشک سکانس پایانو
تف کنم توی صورت این شهر
تف کنم روی سایه شومم
روی این عقربه بدون زهر
من دارم شکل مردنم میشم
تو ترافیک زخم های تنم
منو به سقف شب میچسبونه
باند پرواز مسلخه بدنم
پله میشم به کوچه ی پایین
کوچه ی خاطرات بد آیین
زیر پونز تو نقشه ی دنیا
زیر پونز بود محله ی ما
من تو این کوچه ها بزرگ شدم
بره بودم که بعد گرگ شدم
توی جنگل دووم آوردم
اونجوری که دلم میخواست مردم
توی جنگل فقط یه قانونه
هر کی بیرحمه زنده میمونه
توی جنگل فقط یه قانونه
هر کی بیرحمه زنده میمونه
توی جنگل فقط یه قانونه
هر کی بیرحمه
زنده میمونه
میمونه
کلاشینکف شدم رو کتف خودم
حکم شلیکو داد اعصابم
دیگه این قصه ها قصاص شدن
جلوی چشم این همه آدم
مثل یه عقده ی بیان نشده
مضطرب میکنم خیابونو
میگذرم از کنار دیوارو
میپیچم انحنای میدونو
تو ترانه مجهزم حالا
به کلاشینکفو صدا خفه کن
توی میلاد الان یکی جون داد
مثل قیصر..
تو آخرین واگن
