دقت کردید که اخیرا هر سال تا محرم شروع میشه یه عده به فکر فقیرا میفتن و جنجال راه میندازن که انقدر نذری ندین و شکم یتیمها و گرسنه هارو سیر کنید.
اولا یقین داشته باشین یتیمها و گرسنه ها نذری گیرشون میاد اونهم به اندازه ی کافی؛ هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق!
ثانیا اینکه به محرم ربطی نداره تمام دوازده ماه سال وقت همین کاره برای هرکس که توان و انگیزه شو داشته باشه اما اینکه چرا همه تیپ جوونی همه جور پیر و میانسالی توی عزای امام حسین شرکت می کنن و به ایشون ابرازمحبت و ادب می کنن خودش به نظر من یه راز بزرگه که نمیشه اونو فقط با عقل تحلیل کرد.
چرا یه آدم ثروتمند و سیر مثل یه آدم نیازمند شوق نذری گرفتن داره؟ یا یه شخص مشهور یا بسیار تحصیل کرده مثل یه آدم گمنام یا کم سواد توی صف یا دم چادر توزیع نذری مدتی می ایسته تا غذا یا چاى … بگیره؟
اینها فقط توجیه دلی و عشقی داره… گزینه هایی مثل احتیاج؛ طمع؛ خرافات و… در این معرکه که هرساله شاهد رشد پوسته و محتواش هستیم پاسخگو نیستن و هرکدومشون نمونه های خُلف دارن.
شاید عشقی که شهید این روزها داشت و اونو تا آخرین لحظه به سلامت؛ حفظ کرد تا به خدا تحویلش بده موجب روشن موندن و افروختگی روز افزون این آتش در جان های مشتاقه… من میگم هم نذری بدیم هم به فقرا کمک کنیم هم عزاداری کنیم هم در عمل به فکر نیازمندها باشیم و در تمام اینها؛ مراعات کنیم آداب انسانی و نوع دوستانه رو! که این آخری… گام ارزشمند و کلید طلایی است که ما رو بیشتر به حسین بن علی ع به عنوان یه انسان بزرگ و یک اَبَر عاشق! نزدیک می کنه
دیدگاه شما