شبکه های اجتماعی علارغم ظاهر ساده شون ساختار بسیار پیچیده و قدرتمندی دارن که نقاط بسیار حساس ذهن انسان ها رو هدف گرفتن. این اتفاق انقدر آروم میفته که ما هیچ وقت پیش خودمون قبولش نمی کنیم که درگیر شدیم و دائماً این مسئله رو پس می زنیم در حالی که حتی این مطلب رو هم داریم در یک شبکه اجتماعی می خونیم و می بینیم.
اگر اتفاقی برای اینستاگراممون بیفته ، داغون میشیم. در صورتیکه در واقع به هیچ عنوان جز ملزومات زندگیمون نبوده و نیست.
تمام زندگی، عشق ، تنفر، عقده هامون، شخصی ترین موضوعاتمون، خانوادمون، دلبستگی هامون، همه و همه تحت تاثیر این شبکه ها قرار گرفته. پوک شدیم.
البته که این خواسته ی خودمون هم نیست و نبوده. شخصی که روزانه بیش از ۴ ساعت برای شبکه های اجتماعی وقت می ذاره اعتیاد خطرناک به این موضوع داره و باید تحت درمان قرار بگیره.
مهم ترین عارضه ی این اعتیاد هم افسردگی شدیده. این ۴ ساعت هم خیلی راحت پر میشه. یکبار امتحان کنید. اگر تا آخر این مطلب رو بخونید چند دقیقه فقط برای یک پُست هدر دادیم. در نهایت متنفرم از افراد مشهوری که موضوع مصاحبه هاشون شده فحاشی زیر پُست هاشون و مثه بچه کوچولوهایی که مامان باباشون تازه براشون گوشی خریدن ” پِیجم پِیجم” میکنن.
بازیگر و خواننده و فوتبالیست و … کاش خود من هم بتونم حریف خودم بشم و درست و به اندازه استفاده کنم و واقعی زندگی کنم و جای التماس برای عکس و لایک و کامنت و سرک کشیدن تو زندگی غریبه ها و افراد مشهور، از هر روزم لذت ببرم و به خاطر بزرگترین نعمتم که زندگی کردنه، خدا رو شکر کنم.
دیدگاه شما