هیتلر با کراوات قرمز

چهره ای که «اوباما» با «ماندلا» بازی سعی در بزک کردن آن داشت. نمی شود روی استخوان قبایل قتل عام شده ی سرخپوست ایستاد و دم از آزادی زد، نمی شود «هیروشیما» و «ناکازاکی» را خاکستر کرد و از انسانیت سخن گفت، نمی شود دسیسه ی کودتا علیه دولت «مصدق» و «آلنده» و بسیارانی دیگر چید و شعار رأی مردم داد، نمی شود به «ویتنام» و «کره» و «عراق» و «افغانستان» لشکر کشید و پرچم صلح تکان داد.

وقتی اداره سرزمینی به بانکها و رسانه ها سپرده شود و همه چیز با آنها به مردم مسخ شده حقنه شود، کسی مثل «ترامپ» که ملغمه ای از هر دوی اینهاست باید هم بتواند خود را به بالای این هرم برساند. از رییس جمهور شدن بازیگر وسترنی مثل «رونالد ریگان» تعجب نکردیم و فرماندار شدن آن کوه هورمون و عضله «آرنولد» هم اسباب شگفتیمان نشد و حالا چرا باید از رییس جمهوری «ترامپ» بهت زده شویم؟ پوپولیسم در همه جای جهان پیروز است.

از «احمدی نژاد» گرفته تا «ترامپ». فقط لااقل به اولی و حرفهای عجیب و غریبش می شد خندید، اما عبارات نژادپرستانه و ضد زن دومی واقعن ترسناک است.

روزگار سیاستمداران فرزانه به سر آمده است. اگر دهه های بعد «جاستین بیبر» رییس جمهور آمریکا شد تعجب نکنید. هیولایی که در گهواره نژادپرستی و سرمایه داری و تمامیت خواهی آمریکا تاب می خورد، حالا بزرگ شده و به سروقت خودش و جهان آمده است.

بهرام گیری این گور قابل پیشبینی بود. این «هیتلر» کراوات قرمز، مرد اول فیلم ترسناک دنیای تک قطبی ست که خون «بوفالوبیل» و «مک کارتی» را در رگهای خود دارد و به تاراج آینده ی جهان آمده است. تماشایش کنید!

یغما گلرویی