هفتمین «فستیوال موسیقی کلاسیک تا معاصر»در تالار رودکی برگزار می‌شود

رسانه نوا – «گروه موسیقی تهران»، از تاریخ ۱۲ تا ۱۶ اسفندماه در تالار رودکی، هفتمین «فستیوال موسیقیِ کلاسیک تا معاصر» را برگزار می‌کند.

به گزارش رسانه نوا، هفتمین «فستیوال موسیقیِ کلاسیک تا معاصر» ۱۲ تا ۱۶ اسفند ماه توسط گروه موسیقی تهران در تالار رودکی گِردِهم‏آییِ تاریخ، ترادیسیون و گذشته را به روی صحنه می برد.

این گروه که توسط فریماه قوام‌صدری و علیرضا مشایخی در سال ۱۳۷۲ خورشیدی تأسیس شد، تاکنون شش فستیوال برگزار کرده، در هر دوره‏ی آن بیش از ۸۰ نوازنده در قالب سُلو، آنسامبل و اُرکستر شرکت داشته و بیش از ۴۰ آهنگساز را به جامعه‌ی موسیقیِ ایران معرفی کرده است.

«گروه موسیقیِ تهران» به‌واسطه‌ی ساخت وحدت‌بخشِ آن یعنی «فستیوال موسیقیِ کلاسیک تا معاصر»، به‌عنوانِ یک جریان پیشرو در پژوهش و گسترش «موسیقیِ نو» در ایرن، همواره درصددِ روشنگری بوده است. ازاین‌رو در هر دوره از فعالیت خود سعی داشته است تا مبتنی بر یک مبنای علمی و آکادمیک، فضای مناسبی برای معرفیِ نوازندگان و آهنگسازانی باشد که به نوگرایی می‌اندیشند.

در هفتمین «فِستیوال موسیقیِ کلاسیک تا معاصر»، آثاری از علیرضا مشایخی، صنم قراچه‌داغی، ایمان وزیری، سعید علیجانی، اشکان خمسه‏پور، رهی سینکی، سمیرا واثق‌نیا، اشکان پاشازاده، ارشیا قصری و سینا صدقی برای نخستین‌بار اجرا و معرفی می‌شوند.

همچنین الناز بهکام پیانیست مقیم ویَن باهمراهیِ «اُرکستر مجلسیِ شرق» به‌رهبریِ مهرداد تیموری قطعه‌ی «ما باغ‌های نیشابور را هرگز نخواهیم دید» اپوس ۵۶ و صنم قراچه‌داغی نوازنده‏ی چیره‏دستِ ویُلُنسِل باهمراهیِ همین اُرکستر، «کنسرتو برای ویُلُنسِل» شماره‌ی ۶ اپوس ۲۴۴ و نینا مقصودلو پیانیست مقیم استراسبورگ باهمراهیِ «اُرکستر موسیقیِ نو» به‌رهبریِ سعید علیجانی قطعات «مِرکوری» اپوس ۱۹۶، «اُفِلیا شماره‏ی ۲» اپوس ۱۵۰ و «سُنات شماره‏ی ۱» اپوس ۱۲۷ برای پیانو و اُرکستر، از آثار علیرضا مشایخی را اجرا می‌کنند.

«کوارتت زهیِ رسپینا» به ‏سرپرستیِ آرش اسدنژاد، «آنسامبل کاروان» به‏سرپرستیِ فرزان فرنیا، «تریو زَروان»، «کوینتت ریکوردر بلوک» و همچنین نفرات برگزیده‏ی «جشنواره‏ی موسیقیِ جوان» در بخش نوازندگیِ پیانو، فستیوال هفتم را همراهی می‏کنند.

«گروه موسیقیِ تهران» مبتنی بر اندیشه‏ی علیرضا مشایخی و همراهیِ فریماه قوام‏صدری، با تلقی و صورت‏بندیِ ویژه‏ای از مفهوم فستیوال، روند شایع و خطّیِ تاریخ موسیقی را لغو و گِرِدهم‏آیی میان دوره‏های متفاوت تاریخ موسیقی برقرار می‏کند. ازاین‏رو «فستیوال موسیقیِ کلاسیک تا معاصر» درصدد است تا جشنی برای «امرِ نو» و «موسیقیِ نو» باشد. در این صورت‏بندی، فستیوال به معنای حقیقیِ خود بازمی‏گردد که نتیجه‏ی آن گِردِهم‏آییِ تاریخ، ترادیسیون و گذشته است.