رسانه نوا – مراسم تشییع پیکر هنرمند فقید، مصطفی کمال پورتراب با حضور چهره‌های شاخص و مردمی برگزار شد. زنده یاد پورتراب آهنگ‌ساز و از استادان تئوری موسیقی بود. او از اعضای هیئت موسس و نایب‌رئیس شورای عالی خانه موسیقی ایران بود.
به گزارش نوا، این مراسم در حالی برگزار شد که علی مرادخانی، فرزاد طالبی، علی ترابی، سید عباسی عظیمی، دکتر محمد سریر، حسین علیزاده، مجید انتظامی، شهرام ناظری، حمیدرضا نوربخش، داود گنجه‌ای، هوشنگ و اردشیر کامکار، رامبد صدیف، منوچهر صهبایی مسعود حبیبی، نصرالله ناصح‌پور، علی اکبر صفی‌پور، هادی آزرم، سیدمحمد میرزمانی، حافظ ناظری، میلاد عمران‌لو، بهرام جمالی، امیرعباس ستایشگر، امیر بکان، جاوید مجلسی، داریوش پیرنیاکان، شهرام صارمی، افشین معصومی، سیدجمال الدین منبری، وارتان ساهاکیان، هوشنگ مرادی کرمانی، رضا ناجی، بیژن بنفشه‌خواه، قاسم رفعتی، علی جهاندار، پرویز بیات، کریم قربانی و… در مراسم حضور داشتند.
شهرام ناظری در این مراسم اظهار کرد: من ۳۷ سال تنها کار کردم و در همه این مدت به صدا و سیما نرفتم. با این حال کسانی مثل پورتراب بودند که در آن‌ها عشقی احساس می کردم و از وجودشان انرژی می گرفتم. وقتی شنیدم مصطفی کمال پورتراب از دنیا رفته است، خیلی دلم گرفت. او کسی بود که با یک دیدار کوتاهش انرژی می گرفتم. پورتراب جزو نسلی بود که من به این نسل می گویم شکوهمند. نسلی که معرفت بالا و طبع بزرگی دارند. او همه وجودش عشق بود. ما وقتی کسی می میرد و می خواهد جهان را ترک کند زیاد حرف می زنیم، اما هیچ وقت پند نمی گیریم. ای کاش نسل ما و نسل های بعدتر از معرفت و شکوهمندی وجود استاد پورتراب درس می گرفتیم و این طرز فکرهای پایین و ذهن های کوتوله را کنار می گذاشتیم. اما هیچ وقت یاد نمی گیریم. در نسل های بعد از نسل او شاهد افت بودیم و شاید از حاصل تربیت این جامعه بیشتر از این نمی توان توقع داشت. پورتراب یکی از کسانی بود که عاشقش بودم. وقتی او را می دیدم روحم شاد می شد و از شکوهمندی وجودش و یکرنگی او لذت می بردم و انرژی می گرفتم.
شهرام ناظری سپس در کنار پیکر پورتراب به آوازخوانی مشغول شد.
مصطفی کمال پورتراب سال ۱۳۰۳ در تهران به دنیا آمد. او فرزند اول خانواده بود و در پنج‌سالگی، پدرش یک فلوت برایش خرید. پس از آموختن مقدمات موسیقی سال ۱۳۱۸ وارد دوره شش ساله متوسطه هنرستان عالی موسیقی شد و تا سال ۱۳۲۴ که مدرک دیپلم را دریافت کرد، سازهای متنوعی نظیر فاگوت را از یاروسلاوبیزا، ویولن را از حشمت سنجری و عطاالله خادم میثاق و تار را از موسی معروفی فرا گرفت. وی همچنین تئوری موسیقی ایرانی را نزد روح‌الله خالقی آموخت و در فراگیری آواز گروهی از آموزش‌های روبیک گریگوریان و در سرایش از آموزش‌های فریدون فرزانه و پاتما گریان استفاده کرد. پورتراب به تدریس هارمونی و کنترپوان به صورت خصوصی ادامه داد و پس از گذشت چند سال، به عنوان استاد دانشکده موسیقی دانشگاه هنر و دانشگاه آزاد نیز به صورت رسمی در این زمینه تدریس کرد.
پورتراب چندین قطعه موسیقی خلق کرده و چند کتاب نیز نگاشته است. یکی از پرفروش‌ترین آثار او کتابی به نام «تئوری موسیقی» است که تا سال ۱۳۹۱ به چاپ چهل و هشتم رسید. وی در سال ۱۳۸۷ به عنوان چهره ماندگار موسیقی ایران انتخاب شد.
پیکر وی صبح امروز جمعه چهارم تیر ماه ۱۳۹۵ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
مدیر وبسایت 
دیدگاه شما