یادداشت پتی اسمیت در سوگ سم شپارد

رسانه نوا – پتی اسمیت در ادای احترام به سم شپارد، نویسنده و خواننده‌ی بزرگ امریکایی که چند روز پیش درگذشت (۸ مرداد ۹۶) یادداشتی غم‌انگیز منتشر کرد. شپارد پنجشنبه هفته‌ی گذشته در منزلش در کنتاکی بر اثر بیماری لوگهریگ و در سن ۷۳ سلاگی درگذشت.
پتی اسمیث، خواننده‌ و آهنگساز نامدار امریکایی در یادداشتی با عنوان «رفیق» که به تازگی در مجله‌ی نیویورکر منتشر شده از رفاقت طولانی مدتش با شپارد گفت. دوستی این دو هنرمند در سایه‌ی قدرت نویسندگی شپارد -علی‌رغم بیماری‌اش- و استعداد فوق‌العاده‌ی او شکل گرفت و تا پایان مرگ شپارد ادامه داشت.
اسمیت در این یادداشت می‌نویسد: «سم به من قول داده بود روزی مناظر جنوب غربی را نشانم دهد. به خاطر اینکه من به دلیل سفرهای زیاد بسیاری از مناطق کشور خودم را ندیده بودم اما سم که مبتلای رنجی نفس‌گیر بود شکل دیگری زندگی می‌کرد. سرانجام او از ساک بستن و سفر کردن دست برداشت. از آن به بعد، من همیشه به ملاقاتش می‌رفتم و او می‌خواند و صحبت می‌کرد اما بیشتر وقت‌ها کار می‌کردیم. او که روی آخرین اثرش مجدانه کار می‌کرد با شجاعت تمام منبع اصلی قوای ذهنی‌اش را برای مقابله با هر چالشی که سرنوشت پیش رویش می‌گذاشت احضار می‌کرد.»
[یک بار] «او بعد از خواندن یک فصل کامل در شرح مناظر غرب بالا را نگاه کرد و گفت: “متاسفم. نمی‌توانم تو را آنجا ببرم” من فقط لبخند زدم، چراکه او قبلا این کار را کرده بود. ما بی هیچ کلمه‌ای، با چشمان بسته در کویرهای امریکا که در فرشی رنگارنگ پیچیده بود قدم زده بودیم. در غباری زعفرانی رنگ، حنایی و حتی به رنگ سبز چمن، چمن‌های طلایی و بعد ناگهان آبی سرد. من با حیرت گفتم سنگ‌های آبی! او گفت همه‌چیزِ آبی. تمام ترانه‌های ما رنگ خودشان را دارند.»
سم شپارد طی سال‌های طولانی و موفق فعالیت‌های حرفی‌اش برای جوایز مختلفی از جمله اسکار، گلدن گلاب و امی نامزد شد و برای نمایشنامه‌ی «کودکِ مدفون» که در سال ۱۹۷۹ آن‌را منتشر کرد جایزه‌ی پولیتزر دریافت کرد. او همچنین برای همکاری با Wim Wenders در سال ۱۹۸۴ برای نوشتن فیلم‌نامه‌ی فیلم‌ جاده‌ای و کلاسیک Paris, Texas نامزد جایزه‌ی بفتا شد و برای دو نمایشنامه از آثارش هم کاندید جایزه‌ی امی شد. او همچنین در تنها فیلم داستانیِ باب دیلن (رینالدو و کلارا) به عنوان بازیگر ونویسنده همکاری کرد.