رسانه نوا – حسین علیزاده در حضور جمعی از خبرنگاران با گرامیداشت مقام هنری علی رهبری، حضور او برای موسیقی ایران را غنمیت ارزشمند دانست و اعلام کرد که وقتی هنرمندی داری مرتبه‌ای والای هنری است نباید از او توقع داشت مناسبات اداری و رسمی دست و پاگیر هم به همان انداره توانا باشد آن هم هنرمندی که ۵۰ سال خارج از ایران زندگی کرده است. او همچنین اعلام کرد اگر علی رهبری هب ایران بارگردد به سهم خود شرایط را مهیا خواهد کرد.
به گزارش رسانه نوا، حسین علیزاده موسیقیدان پیشکوست در آغاز نشست خبری با اهالی رسانه گفت: «اغلب برای انجام مصاحبه و نشست‌های خبری پیش‌قدم نمی‌شوم اما این بار به واسطه سفرِ ترکیه و تماشای اجرای ارکستر سمفونیک آنتالیا به رهبری علی رهبری از اصحاب رسانه دعوت کردم تا در این‌باره موضوعاتی را مطرح کنم.»
علیزاده با اشاره به اینکه در ایران زمانی برای هنرمندان بزرگداشت و گرامیداشت برگزار می‌شود که دیگر در قید حیات نیستند و این کار فایده‌ای ندارد، ادامه داد: « ما متأسفانه از هنرمندان زمانی که در اوج فعالیت و پویایی قرار دارند استفاده‌ای نمی‌کنیم، من امروز دوست دارم از علی رهبری و هنرش سخن بگویم. متأسفانه علی رهبری در طی دوران کوتاه فعالیتش در ایران بنابر دلایلی که بخشی از آن را خواهم گفت دچار حاشیه‌هایی شد که نتوانست کار خود را انجام دهد.»
حسین علیزاده با اشاره به سیاست‌زدگی فضای فرهنگی ایران تشریح کرد: « شرایط سیاست‌زده باعث می‌شود که در بسیاری از موارد خود هنرمندان هم مقابل یکدیگر قرار بگیرند و این اتفاقی بود که شاید برای علی رهبری هم افتاد. طی ماه گذشته من برای تماشای اجرای ارکستر سمفونیک آنتالیا به رهبری علی رهبری دعوت شدم و شاهد اجرای قطعه «مادرم ایران» از این هنرمند بودم. بعد از تماشای این اجرا هم احساس افتخار کردم هم غربت که چرا هنرمندی با توانایی‌های علی رهبری نمی‌تواند قطعه‌ای را که برای ایران ساخته در کشور خود اجرا کند.»
خالق نینوا با اشاره به اینکه علی رهبری هم‌اکنون ممنوع‌الخروج یا ورود نیست و هیچ مشکل سیاسی هم ندارد افزود: « اما خودش احساس می‌کند در ضوابط و روابطی که هم‌اکنون در عرصه‌های مدیریتی فرهنگی وجود دارد، ممنوع‌الفعالیت است!»
حسین علیزاده اظهار داشت: «علی رهبری را از سن ۱۲ سالگی‌ام می‌شناسم و از نزدیک شاهد رشد و پیشرفت باورنکردنی‌اش بودم و امروز هم هیچ فرد صاحب نظری در موسیقی ایران نیست که توانایی‌های رهبری را کتمان کند. بزرگانی همچون احمد پژمان که سابقه سال‌ها دوستی و فعالیت هنری داشته‌اند تنها یکی از این نمونه‌هاست و قطعاً هنرمندان صاحب‌نظر می‌توانند هنر، دانش و موقعیت رهبری در جهان را تائید کنند. این را هم بگویم که علی رهبری نیاز به تعریف من ندارد اما من هرجا که لازم دیدم جسارت تعریف از همکار خود را داشته‌ام.»
علیزاده در ادامه تاکید کرد که علی رهبری به من به سمتی سوق داده شد که تمام انرژی او برای انجام فعالیت هنری هرز رفت و زمانی را که او باید صرف ساختن قطعات و همینطور آماده کردن ارکستر می‌گذاشت را باید صرف مسائل اداری و دفتری می‌کرد، و گفت: «می‌شد علی رهبری را که افتخار ایران است را در ایران نگه داشت اما صد حیف که ایشان در کشور خودش درک نشد.»
علیزاده با بیان اینکه وقتی هنرمندی بعد از نیم قرن به ایران می‌آید باید به هنر او احترام گذاشت، گفت: «متأسفانه حاشیه همه کارها را خراب کرد و شرایط طوری پیش رفت که رهبری را طوری هدایت کردند که در همه چیز و همه جا حضور داشته باشد و از طرفی افرادی که صلاحیتش را نداشتند آمدند و درباره او و ارکسترش نظر دادند. »
علیزاده در ادامه با تحسینِ حضور باربد بیات در کنار علی رهبری گفت : « باربد بیات یک هنرمند اصیل و با فرهنگ است، من کار او را کنار رهبری دیدم و او و هنرش را تحسین می‌کنم و به خانواده بابک بیات فقید هم برای پرورش چنین فرزندی تبریک می‌گویم.»
این هنرمند ادامه داد:« علی رهبری با تمام سرخوردگی‌ها و دلزدگی‌هایی که بعد از جدایی از ارکستر سمفونیک تهران پیدا کرد باز ناامید نشد و با امیدی بسیار جالب توجه قطعه «مادرم ایران» را ساخت و همراه با یک ارکستر معتبر آن را اجرا کرد. من می‌خواهم به او تبریک بگویم که اینقدر عشق و امید دارم و می‌تواند الگویی باشد برای امثال من.»
آهنگساز «راز نو» همچنین درباره قطعه «مادرم ایران» نیز گفت: «کمتر دیده‌ام موسیقیدانی از اهالی موسیقی غربی که شناخت عمیقی از موسیقی ایران داشته باشند اما علی رهبری به رغم اینکه تقریباً تمام مدت فعالیت هنری‌اش را در فضای موسیقی کلاسیک غربی سپری کرده اما شناخت عمیقی از موسیقی ایرانی دارد. شاید این شناخت او هم به پرورش او در هنرستان موسیقی و همینطور خواستگاه زیستی او در محله شهرری باشد یعنی در واقع با شنیدن قطعه «مادرم ایران» ما همان فرهنگ آشنایی را می‌بینیم که با زبان ارکستر سمفونیک بیان می‌شود. او در این قطعه به درستی از موتیف‌های ایرانی استفاده می‌کند و در تمام اثر روح ایرانی جاریست. از طرفی یک نوع درگیری تماتیک بین موسیقی عربی و ایرانی در این قطعه شکل می‌گیرد که اشارتی است بین نزاع‌های ایران و اعراب در گذشته که به نظرم بسیار جالب بود البته به اعتقاد من این قطعه نیازی به کلام نداشت و خود موسیقی برای القاء مطلب اکتفا می‌کرد. »
حسین علیزاده در پاسخ به سوا «نوا» که چرا علی رهبری زیر بار فعالیت شورای ارکستر نرفت که در بسیاری از ارکسترهای معتبر دنیا جا افتاده است، عنوان کرد: «اگر برای من هم این موقعیت پیش می‌آمد قطعاً زیر بار شرایط نمی‌رفتم، چرا که طبیعی است برای موسیقیدانی که ۵۰ سال فعالیت کرده افرادی نظر بدهند که هیچ جایگاهی در خصوص موسیقی کلاسیک ندارند ولی در عین حال به این نکته هم واقفم که علی رهبری انرژی خود را در جاهایی به اشتباه تلف کرد.»
علیزاده در مورد اینکه دیگر هنرمندان در سخت شدن شرایط کار علی رهبری در ایران نقش داشتند، گفتیا خیر، گفت: متاسفانه مسائل زیادی پیش آمد که منجر به حاشیه‌سازی و نهایتاً عدم همکاری علی رهبری با ارکستر سمفونیک تهران شد اما به اعتقاد من مهمترین مسئله این بود که ما علی رهبری را نفهمیدیم و ندانستیم که باید با او چطور برخورد کنیم! من هم حرف شما را قبول دارم و می‌دانم که در بسیاری از مواقع، خود اهالی موسیقی با دادن آدرس‌های غلط فضاهایی کاذب علیه علی رهبری ساختند.
این استائ موسقی کلاسیک ایرانی سخنانش را با تکریم از عشق و علاقه علی رهبری به میهن داد: «کمتر هنرمندی در وضعیت فعلی بدون چشم‌داشت مالی قطعات ملی می‌سازد و اجرا کند و بدون سفارش و خودجوش چنین کاری را انجام دهد اما علی رهبری اینقدر نسبت به میهنش عرق دارد که با وجود تمام بد‌رفتاری‌هایی که با صورت گرفته، قطعه‌ای افتخار آمیز با نام «مادرم ایران» می‌سازد و با یک ارکستر غیر ایرانی آن را اجرا می‌کند.»
علیزاده همچنین تاکید کرد : «من همینجا اعلام آمادگی می‌کنم که اگر ایشان دوباره به کشور بازگشتند به اندازه خودم شرایط را مهیا کنم چرا که به اعتقاد من باید از قابلیت‌های هنری علی رهبری استفاده کرد.»
دیدگاه شما