احسان کرمی برای اولین کنسرتش تمرین کرد

رسانه نوا – احسان کرمی این شب ها درگیر تمرین برای کنسرتی است که قرار است ۲۸ مردادماه در برج آزادی اجرا شود و او خوانندگی آن را بر عهده دارد.

به گزارش خبرنگار مهر، احسان کرمی را بیشتر به عنوان مجری و بازیگر تئاتر می‌شناسیم اما او عرصه های مختلفی را تجربه کرده و خوانندگی هم از حوزه های کاری او در این سال ها بوده که البته خودش عرصه خوانندگی و فعالیت موسیقایی را تا ابتدای سال های شروع فعالیتش در عرصه هنر می داند و اتفاقا معتقدست کار اجرا و بازیگری او را از این عرصه دور کرده است.

احسان کرمی این روزها در استودیو پاپ در حال تمرین کنسرتی است که قرار است پنجشنبه همین هفته ۲۸ مردادماه در برج آزادی برگزار شود. به همین مناسبت به سراغ او و گروه «نوشه» به سرپرستی نیوشا بریمانی رفتیم تا بیشتر در جریان این اجرا قرار بگیریم.

اعضای این گروه تمرین های خود را در شب آغاز می کنند. ساعت ۲۲ یکی یکی به همراه سازهایشان وارد استودیو می شوند، با هم احوالپرسی می کنند، از حال و هوای موسیقی و کنسرت و اتفاقات هنری می گویند و منتظر نفر بعدی می مانند تا اعضای گروه ۹ نفره شان تکمیل شود.

احسان کرمی که پیش از این هم چند قطعه از او منتشر شده است درباره اجرای اولین کنسرت خود می گوید: به نظر من لذت خوانندگی به اجرای کنسرت است. من اصولا هنر را در مقابل مخاطب دوست دارم و شاید به همین دلیل است که بازیگری در سینما را چندان دوست ندارم اما تئاتر را عاشقانه دوست دارم. ضمن اینکه فکر می کنم خوانندگی به صورت زنده معنا پیدا می کند وگرنه اصلا خواننده نیستید.

وی با اشاره به ویژگی های خوانندگی درباره اجرای پلی بک توضیح می دهد: با این ویژگی ها قطعا من هیچ گاه قطعه ای را لب نخواهم زد و پلی بک نخواهم داشت کمااینکه چنین موقعیت هایی پیش آمده است و من آن را رد کرده ام چون فکر می کنم مفهومی ندارد که خواننده آهنگ خود را به صورت پلی بک اجرا کند مگر در موزیک ویدیوها که ساختار متفاوتی دارد.

این مجری رادیو و تلویزیون درباره قطعات اولین کنسرت خود بیان می کند: قطعاتی که در این کنسرت اجرا می شود آثاری نوستالژیک هستند که حدود چهار قطعه از میان آنها تاکنون بازخوانی نشده اند.

وی در پاسخ به اینکه برای این کنسرت استرس دارد یا خیر؟ می گوید: فکر می کنم کمی استرس دارم چون اینجا فقط مساله خودم مطرح نیست بلکه گروهی است که همه آنها نوازنده های حرفه ای هستند و در ارکسترها فعالیت دارند و دوست ندارم اتفاقی رخ دهد که زحمت گروه زیر سوال رود.

بعد از این گفتگو اعضای گروه در جایگاه های خود در استودیو حاضر می شوند تا تمرین را شروع کنند. در گوشه استودیو پیانویی قرار دارد که نوازنده آن در پشتش قرار می گیرد و سایر اعضا نیز در حلقه کوچکی قرار می گیرند. هر کسی سازش را کوک می کند و گاهی هم تک نوازی هایی اجرا می شود. هنوز نوازنده درامز  نیامده است و همه منتظر او هستند.

حدود نیم ساعتی طول می کشد تا مسئول صدا، صدای سازها را چک کند و به هر نفر هدفونی بدهد. این میان اعضای گروه درباره هر موضوعی حرفی می زنند از اینکه اگر ساز خودشان را نمی زدند سراغ چه سازی می رفتند تا مسایل دیگر.

همان ابتدا سرپرست گروه از من تقاضا می کند که نامی از قطعات برده نشود زیرا قرار است شنیدن آنها برای مخاطبانی که به سالن برج آزادی می آیند یک سورپرایز باشد. این قطعات را البته مخاطبان شنیده اند اما قطعاتی نوستالژیک هستند که بعضی از آنها نیز به گفته کرمی اولین بار است که بازخوانی می شوند. من هم تنها می توانم به تک کلماتی از این آهنگ ها اشاره کنم چون آنقدر مشهور هستند که با جمله ای لو خواهند رفت.

اولین قطعه با صدای ضربی درامز شنیده می شود و همراه با آن صدای سازهای دیگر هم شنیده می شود. صدای سازها آنقدر بلند و صدای احسان کرمی آنقدر آرام است که تقریبا در سازها گم است. با پایان قطعه همه بیان می کنند که هیچ کدامشان با هدفون صدای ساز دیگری را نشنیده اند. دوباره چند دقیقه ای طول می کشد تا صداها تنظیم شوند. ای دل… ای غم… آدم… اینها کلیدواژه های این قطعه هستند که از فرط معروف بودن آهنگ حتی یک جمله کامل هم می تواند شعر کامل را معرفی کند.

از داخل استودیو به اتاق صدا می روم. آنجا به صداها کمی هم افکت داده می شود صداها اینجا به خوبی شنیده می شوند و صدای خواننده وضوح کاملی دارد. اما پشت صحنه کنسرت جذابیتش به این است که از داخل همان استودیو همه امور را شاهد باشید و نه از پشت شیشه های یک اتاق دیگر، بنابراین تصمیم می گیرم به استودیو بازگردم.

برای قطعه دوم همه تصمیم می گیرند هدفون نگذارند تا بتوانند صدای سازهای یکدیگر را بشنوند. در قطعه دوم بهتر می توان صدای کرمی خواننده این گروه را شنید. این قطعه با نوازندگی های بیشتر قانون، کمانچه، فلوت و درامز آغاز می شود. «همه جا گویم که تو را…» بخشی از این قطعه است. کرمی در بخشی از این قطعه که ریتم تندتری نسبت به باقی قطعات دارد مکثی دارد که نباید داشته باشد و چند بار خودش کار را قطع می کند تا آن لحظه را به درستی دربیاورد. این قسمت از قطعه چندین بار تکرار می شود تا بالاخره کرمی مکثش را برمی دارد و ریتم را در کارش حفظ می کند و برای بار آخر که می خواهند قطعه را دوباره اجرا کنند به شوخی می گوید «از همانجایی شروع کنیم که من افتضاح بودم» و برای آخرین بار قطعه ای را که بخشی از آن سولونوازی درامز و دف است، اجرا می کنند.

قطعه بعدی نیز با ملودی با نشاطی آغاز می شود و نوع خوانش شعر و حتی ملودی به گونه ای است که ریتم را باید تندتر اجرا کنند. رضا لمعانی گیتاریست گروه و البته تنظیم کننده این آثار است و از نوازنده درامز می خواهد سرعتش را تنظیم کند. شماره تمپو ابتدا روی ۶۵ است و بعد آن را تا ۱۱۰، ۱۱۵، ۱۲۰ بالا می برند و هر بار در حد کمی با ریتم جدید کار را اجرا می کنند. هر بار هم راضی نمی شوند ریتم را امتحانی از طرف بالا به پایین می آورند و یک باره روی ۱۹۵ محاسبه می کنند. احسان کرمی با شماره جدید به طنز شعر را آنقدر تند می خواند که کسی حتی متوجه کلمات هم نمی شود. در نهایت انگار روی ۱۵۰ به توافق می رسند و قطعه بعدی را با ریتمی تندتر می نوازند. کلبه، باد صبا، نوازش، خوش خبر و دورنگی از کلماتی هستند که این بار در این شعر خودنمایی می کنند.

رضا لمعانی و نیوشا بریمانی در هر قطعه ریتم ها را بررسی می کنند گاهی هم بریمانی به نوازنده ها می گوید که کجا تندتر بزنند و کجا آرام تر. اعضا قطعات را به ترتیب کنسرت می نوازند. دف، قانون، کمانچه و تمبک در کنار سازهایی چون گیتار، فلوت و پیانو فضای طرب انگیزی را در اجرای موسیقی ها فراهم کرده اند. بعد از نواختن دو قطعه دیگر زمانی را به استراحت اختصاص می دهند. این فاصله فرصتی دست می دهد تا با نیوشا بریمانی سرپرست گروه «نوشه» که کانچه نوازی گروه را هم بر عهده دارد، گفتگو کنم. وی درباره این گروه و کنسرتی که قرار است دو روز دیگر روی صحنه برود، توضیح می دهد: حدود دو سال است که گروه «نوشه» تاسیس شده است و ما پیش از این با نیما رییسی به عنوان خواننده کار کردیم. برای این کنسرت با احسان کرمی صحبت کردیم و حدود چهار ماه است که کار را با او آغاز کردیم و من از این همکاری بسیار خوشحالم. اجرای ما در برج آزادی قرار بود در دو سانس باشد ولی به دلیل اجرای دیگری که در تالار وحدت خواهیم داشت در یک سانس روی صحنه می رویم.

وی در ادامه درباره خبری که از این کنسرت در یکی از شبکه های ماهواره ای اطلاع رسانی شد، بیان می کند: ما بالطبع برای اجرای کنسرت خود تبلیعات و خبرهایی در رسانه های ایرانی داشتیم و بعدا متوجه شدیم که یکی از شبکه های ماهواره ای نیز از کنسرت ما صحبت کرده است که البته با تحقیق فهمیدیم به همه کنسرت ها و خبرهای موسیقایی ایران می پردازد.

بریمانی اضافه می کند: ما تبلیغی در این زمینه ارایه نکردیم چون مسلما کنسرتی که از یک هفته قبل از اجرا همه بلیت هایش فروخته شده است به چنین تبلیغی نیاز ندارد و اصلا حدود ۳۰۰ صندلی آنقدر سودی ندارد که بخواهید برای آن هزینه ای نجومی به شبکه های ماهواره ای بپردازید.

سرپرست گروه «نوشه» در ادامه با اشاره به قوانینی که در زمینه تبلیغات آثار هنری وجود دارد، می گوید: براساس قوانین کشور کسی اجازه ندارد در خارج از ایران تبلیغی داشته باشد و ما هم به آن احترام می گذاریم و قاعدتا دلیلی برای تخلف از این قوانین وجود ندارد.

رضا لمعانی تنظیم کننده این آثار که تاکنون با خوانندگانی چون خشایار اعتمادی، علی لهراسبی، مرتضی پاشایی و… به عنوان نوازنده همکاری داشته است نیز درباره قطعات این کنسرت توضیح می دهد: قطعات در این کنسرت بسیار خاطره انگیز هستند و اکثر دوستانی که به کنسرت می آیند آنها را شنیده اند و از شنیدن دوباره آنها ذوق زده خواهند شد.

ان می گوید: این اجرا به صورت تلفیقی خواهد بود چراکه ترکیب سازهایی مثل قانون، کمانچه و ترکیب آنها با فلوت و یا گیتار این تلفیق را بوجود می آورد.

حالا اعضا دوباره به استودیو بازمی گردند، یکی از قطعات این گروه «زندگی خوب» نام دارد که شاید چندین بار بازخوانی شده است و از آهنگ های خاطره انگیز است. این گروه همچنین قرار است سه قطعه را هم به صورت بی کلام اجرا کند. اعضا از حدود ۱۰ شب تمرین را آغاز کرده اند و هنوز باید ساعتی دیگر تا یک بامداد بنوازند تا به قول خودشان شبی شگفتی‌آور برای مخاطبانشان رقم بزنند.

رضا لمعانی گیتاریست و تنظیم کننده قطعات، مینو قاسم پور نوازنده قانون، عسل ملک زاده نوازنده دف، غزل مهدوی نوازنده پیانو، مهرناز دبیرزاده نوازنده تمبک، سامان بهشتی نوازنده درامز نیلوفر ابراهیمی فلوت، کیوان فرشیدنیا نوازنده گیتارباس و نیوشا بریمانی نوازنده کمانچه و سرپرست گروه اعضای «نوشه» را تشکیل می دهند.