غزل مهدوی متولد ۹ آبان ۱۳۶۸ در تهران است.
از سن ۶ سالگی کلاس های موسیقی رو در مدرسه موسیقی صدا و سیما شروع کردم.
پس از گرفتن مدرک این موسسه، نزد خانم حریر شریعت زاده و آقای سامان احتشامی ادامه دادم.
مدتی هم با آقای مازیار حیدری، پیانو پاپ کلاسیک زدم و زمانی که استاد انوشیروان روحانی به ایران اومدند، سعادت داشتم که از کلاسهاشون استفاده کنم.
همکاری هایی که با صدا و سیما داشتم به صلاحدید خانواده در پنجم دبستان قطع شد ولی عشق و علاقه ام به شعر و ادبیات در کنار موسیقی در من باقی موند.
در دبیرستان من رشته ریاضی خوندم ولی به عشق ادبیات و دانشگاه تهران در پیش دانشگاهی به علوم انسانی تغییر رشته دادم و در سال ۸۶ دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران شدم و بعد از فارغ التحصیلی در مقطع لیسانس، ادامه تحصیلم رو در مقطع فوق لیسانس در رشته روانشناسی و در دانشگاه علامه پی گرفتم.
من در سال ۹۰ ازدواج کردم. همسرم شایان شکرابی را از نوجوانی در کلاسهای پیانو دیده بودم و از همان دوره با هم ساز می زدیم.
همسرم هم در کنار فعالیت حرفه ای در دنیای موسیقی وارد رشته پزشکی شدن و بعد از گذشت چند سال تصمیم به ازدواج گرفتیم و خوشبختانه با حمایت و همراهی خانواده ها مواجه شدیم که تأییدی بود بر یک انتخاب درست.
در حیطه موسیقی از ۱۷ سالگی هم تدریس پیانو را شروع کردم و هم نوازندگی در کنسرتها، جشنواره ها و گروههای مختلف مثل گروه نوای شرق، برنا، آوای مهربانی، آوای شورانگیز، کرشمه، مهوار و …
در حیطه شعر و ادبیات هم بعد از گذراندن دوره تحصیل زبان و ادبیات فارسی به شاعری و ترانه سرایی پرداختم و با دوستان هنرمند آهنگساز همکاری هایی داشتم و امروز هم به عنوان شاعر و ترانه سرای گروه “دال” فعالیت می کنم و در صدد چاپ اولین مجموعه شعرم هستم. همچنین این روزها در حال آماده شدن برای آزمون دکترای روانشناسی هستم.
با بچه های گروه دال از مدتها پیش ساز می زدیم و در گروههای دیگر همکاری داشتیم و چندین کنسرت با هم اجرا کردیم.
رفته رفته این همراهی ها و همدلی ها تبدیل به یک نوای مشترک شد که به نشانه حرف اول دوستی اسم آن را “دال” گذاشتیم.
گروه دال را تشکیل دادیم و خوشبختانه این فضای موسیقایی نوگرا و تلفیقی مورد استقبال مخاطب هامون قرار گرفت و انگیزه ای شد که جدی تر و مطمئن تر به این راه ادامه بدیم.
اعضای گروه دال رو امین هدایتی (خواننده)، شایان شکرابی (نوازنده پیانو)، آرش سرانی آذر (نوازنده دودوک و بالابان ) و میلاد سعدی و یزدان بهمنی (نوازنده های کوبه ای) و من به عنوان ترانه سرا و شاعر تشکیل میدیم.
همچنین دال به تناسب حال و هوای هر قطعه در آلبوم خود از چند نوازنده میهمان هم استفاده کرده.
اولین شعرم رو در ۷ ساگی نوشتم. یه دوبیتی بود که اولین مصراعش این بود “مژده ای دوست که من با تو هم آوا شده ام” که احساس می کنم شعر”مژده بده مژده بده یار پسندید مرا”ی آقای ابتهاج که در اون سن از حفظ بودم، الهام بخش این تجربه شده بوده.
مدیر وبسایت 
دیدگاه شما