حسام الدین سراج در سال ۱۳۳۷ در شهر اصفهان در خانواده ای صاحب ذوق دیده به جهان گشود.
همین امر باعث شد که او از دوران کودکی با فضای موسیقی و هنر عجین باشد.
بزرگترین مشوق وی در تحصیل علم و هنر مرحوم پدرش بود.
ایشان بر علوم قدیمه و ادبیات احاطه داشت و از صدای خوش آهنگی برخوردار بود و با اساتید ادب و هنر نظیر استاد جلال الدین همایی، استاد تاج اصفهانی، استاد حسن کسایی و … حشر و نشر داشت.
حسام‌الدین سراج در ۲۶ مرداد ماه سال ۱۳۳۷ در اصفهان چشم به جهان گشود.
ایشان فرزند سید محمدرضا سراج است و دارای مدرک تحصیلی فوق لیسانس معماری از دانشگاه شهید بهشتی و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر می‌باشد.
وی، موسیقی را از سیزده سالگی با آموختن تنبک آغاز کرد.
سپس سنتور را نزد سیروس ساغری آموخته و برای تکمیل آن از اساتیدی چون فرامرز پایور، رضا شفیعیان و پشنگ کامکار بهره گرفت.
همچنین در زمینهٔ آواز از محضر محمود کریمی و محمدرضا شجریان استفاده کرد.
وی علاوه بر آواز، در برخی از آثارش آهنگ‌سازی را نیز به عهده داشته و با نواختن سنتور و سه‌تار نیز آشنایی دارد.
همچنین در دانشکده هنرهای زیبا بحثی تحت عنوان شناخت هنر را تدریس می‌کند.
او، علاوه بر ایران، کنسرت‌های فراوانی در کشورهای مختلف داشته‌است.
سراج مبدع برنامه تخصصی آموزشی آیین آواز است که توسط علی شیرازی در فرهنگسرای ارسباران بنیانگذاری شد.
به گفته شیرازی در نطق افتتاحیه‌اش در نخستین نشست آیین آواز، فکر اولیه این برنامه را سراج در زمانی که این دو در خلال برگزاری شب آواز ایرانی به مدیریت اولیه شیرازی با هم در ارتباط بودند با او در میان گذاشته بود.
در نهایت آیین آواز با افزودن ایده‌های خود شیرازی به شکل فعلی درآمد و شروع به کار کرد.
همپای جلودار
نینوا ۱
نینوا ۲
باغ ارغوان
وصل مستان
شمس الضحی
یاد یار
۱۳۷۲: آفاق عشق نظامی (خسرو شیرین، لیلی مجنون)
طریقت عشق
۱۳۷۴: آینه رو
۱۳۷۴: بوی بهشت
۱۳۷۵: دل‌آرا
بی نشان
نگاه آسمانی
نرگس مست
شهر آشنایی
۱۳۷۸: شرح فراق
رویای وصل
۱۳۸۲: وداع
۱۳۸۲:نازنین یار
۱۳۸۳: عشق و مستی
۱۳۸۳: ماه نو
۱۳۸۴:آئینه و آه
۱۳۸۷: قصه گیسو
۱۳۸۸: جام الست
۱۳۹۰: راه بی‌نهایت
۱۳۹۱: خوشا سرو
۱۳۹۳: مسیحا
۱۳۹۴: لب خوانی باران
گریهٔ بی بهانه
مدیر وبسایت 
دیدگاه شما