ایرج رحمانپور (زاده۲۰ بهمن ۱۳۳۵ کوهدشت لرستان)، شاعر، خواننده و ترانه سرای ایرانی است.
او دارای آثار نوشتاری و موسیقایی دربارهٔ فرهنگ و هنر منطقهٔ زاگرس و موسیقی لری است.
وی در خرم آباد زاده شد و کودکی و نوجوانی را در سرزمین پدری‌اش کوهدشت سپری نمود. از کودکی با توجه به توانایی اش در آواز خوانی به آواز روی آورد. زندگی در یک منطقهٔ باستانی و آشنایی با فرهنگ و هنر «سرزمین مفرغ» او را به مطالعهٔ زبان و فرهنگ کهن سوق داد. وی از دهه پنجاه تا کنون به سرایش ترانه و خوانش این آثار مشغول است.
او در ترانه‌هایش از مجموعه زبانهای لری، لکی و پارسی استفاده می‌کند. آثار او نقش ویژه‌ای در احیا زبان لکی و آشنایی با اشعار لری داشته است. او متأهل، دارای چهار فرزند و از سال۱۳۷۰ ساکن تهران است. وی هم اکنون در زمینه فرهنگ عامه و زبان پژوهش می‌کند.
بن مایهٔ آوازهای او را “هوره” و “مویه” تشکیل می‌دهد. او از موسیقی کار، آیینهای نمایشی، موسیقی سوگ، موسیقی جشن، حماسه، لالایی‌ها و اسطوره‌ها بهره می‌برد. رحمانپور موسیقی قدیمی و ملودیهای فولکلور را با جریانهای اجتماعی و سیاسی تاریخ معاصر تلفیق نموده است. به همین دلیل اورا “حنجره زخمی زاگرس نامیده‌اند.
او با موضوعات زیر آثار هنری خلق نموده است:
آوارگان شیمیایی حلبچه، زلزله زدگان بم، زلزله زدگان رودبار و منجیل، جنگ ایران و عراق، خودسوزی زنان در ایلام و لرستان، فقر و اعتیاد، وطن پرستی، تنهایی انسان معاصر، نابودی فرهنگ، با یاد حسین پناهی (شاعر و بازیگر)، با یاد حسین شیدایی (بازیگر)، در بزرگداشت انفال (کشتار کردهای عراقی) درگوتنبرگ سوئد.
امیر فرزانه 
دیدگاه شما