در مقایسه با موسیقی های ملل دیگر موسیقی ما چندان تبلیغات نشده چون اگر داخل کشور را در نظر بگیریم ما ادعا داریم که ۴٠ درصد کشور به زبان آذربایجانی مسلط هستند چرا حداقل ۴٠ تا خواننده طراز اول در کشور نداشته باشیم؟
چرا نوازنده های خوب آذربایجانی از طرف گروههای پاپ ایرانی جذب میشوند و راهی تهران میشوند؟
چرا استاد عالم قاسم اف نابغه موسیقی ما و نشان بلیل شرق از طرف یونسکو در کشورهای دیگر کنسرت میزاره حداکثر ١۵٠٠ نفر میاد ولی خواننده ترکیه ای مثل آقای تارکان یا ایتالیایی آقای آندره بوچلی و یا خانم گوگوش یا گروه جیب سیکینگ ١۵ هزار تماشاگر دارد؟
چرا ٧٠ درصد موسیقی مهمانیها و عروسی ها در کلانشهرهای آذربایجانی با موسیقی فارسی سپری میشود؟
چرا در باکو هم موسیقی بیشتر به موسیقی جاز و ترکیه گرایش پیدا کرده و دیگر کمتر موسیقی اصیل و قدیمی و ماندگار به گوش میرسد؟
رحیم شهریاری از مخاطبین خود خواست به این سوال ها پاسخ دهند و این مسئله را مورد تحلیل قرار دهند.
دیدگاه شما