رسانه نوا – گروه «داماهی» سرانجام بعد از دوری یک ساله از انتشار آخرین تک‌آهنگش، قطعه «جاده لغزنده است» را در فضایی کاملا متفاوت نسبت به آثار پیشینش، منتشر کرد.
این اثر که پیش از این در کنسرت‌های اخیر «داماهی» نیز اجرا شده، یکی از قطعات پرطرفدار این گروه است که بازخوردهای زیادی هم از سوی مخاطبان به دنبال داشته؛ قطعه‌ای با شعری از «محمود طلوعی» که به لحاظ کلام و موسیقی، فضای متفاوتی نسبت به کارهای پیشین آنها دارد.
رضا کولغانی (خواننده گروه) درباره این قطعه می‌گوید: «این قطعه بیان‌کننده حال و هوای این روزها و ادای دینی به موسیقی خیابانی و بچه‌هایی است که کنار خیابان ساز می‌زنند و از این راه نان در می‌آورند. در واقع، فضایی اجتماعی و انتقادی دارد که حرفش را به طور مستقیم بیان می‌کند. ما امیدواریم با توجه به روندی که در این ۴ سال طی کرده‌ایم، بتوانیم در آینده هم نسبت به اتفاقات اجتماعی، فعال‌تر باشیم.»
کولغانی درباره موسیقی این اثر که فضای اینسترومنتال (سازی) کمتری در آن شنیده می‌شود و توجه ویژه‌ای روی لحن و کلام دارد، می‌گوید: «موسیقی این کار نسبت به آثار گذشته کمی پاپیولارتر شده و نزدیک به موسیقی راک است. در حقیقت اولین کار ترکیبی راک و فیوژن ما محسوب می‌شود و با صدایی که تا الان از «داماهی» شنیده‌اید تفاوت زیادی دارد. عودنوازى ابراهیم علوی در این قطعه، فضای عجیب و غریبی را خلق کرده و نقش گیتار الکتریک را ایفا می‌کند. حمزه یگانه هم با سینتی‌سایزر و کیبورد فضاسازی متفاوتی انجام داده است. در کنار آنها، دارا دارایی (گیتارباس) و آرش پژندمقدم (درامز) هم بستر مناسبی را برای ارائه یک موسیقی متفاوت از داماهى آماده کرده‌اند.»
او درباره بازخوردهایی که از این قطعه در کنسرت گرفته‌اند می‌گوید: «خوشبختانه در کنسرت‌ها استقبال خیلی خوبی از این قطعه شد؛ مخصوصاً وقتی آن را برای اولین‌بار در فضای باز نیاوران اجرا کردیم. در واقع بیشترین بازخورد را از قطعات «جاده لغزنده است»، «دیوانه» و «مُردن مردانه» گرفته‌ایم و مدت زمان زیادی است که یک عده منتظر انتشار این قطعه هستند.»
آلبوم دوم «داماهی» ظرف شش ماه آینده، روانه بازار موسیقی مى‌شود اما قرار است تا پیش از انتشار آلبوم، داماهى چند تک‌قطعه دیگر هم منتشر کند و علاوه بر آن با مخاطبانش در سالن‌های کنسرت تهران و شهرستان دیدار داشته باشد که به زودى برنامه این اجراها نیز اعلام خواهد شد.
دیدگاه شما