رسانه نوا – پیمان سلطانی از آهنگسازان حوزه موسیقی با قرار دادن فیلمی از پیانو نوازی ژان پل سارتر در اینستاگرامش انتقاد شدیدی از هنرمندان داشت که آن را به گونه‌ای خاص بیان کرد.
این هنرمند با یاداشتی در اینستاگرامش بیان کرد: «دوستان فیلمی را که می بینید ژان پل سارتر است در حال نواختن قطعه ای از شوپن. با دیدن این فیلم هم لذت بردم و هم غمیگن شدم. لذتم که مشخص است جایی که موسیقی باشد آن هم از نوع انسانی اش، شوپن باشد و سارتر لذت به اوج می رسد. همه می دانید که سارتر از بنیان گذاران فلسفه ی اگزیستانسیالیست و یکی از بزرگترین فلاسفه ی قرن بیستم است و به نظر من طبیعی است که باید موسیقی را در این حد والا بداند و آن هم موسیقی ای از این جنس که به معنای واقعی هنر است. در تاریخ غرب بزرگان ادب، هنر، فرهنگ، فلسفه و … غالبا جامع الاطراف هستند و در هر وجهی از فرهنگ و هنر معاصرند و در ساحت معاصر بودن قرار می گیرند اما غمگینی من اینجاست که فلان نویسنده ما سطحی ترین نوع موسیقی را گوش می دهد، فلان نقاش ما نقاشی هایش را با موسیقی دسته چندم پاپیولار می کشد، فلان کارگردان ما مهوش را به موتزات و حاج قربان ترجیه می دهد. با بسیاری از این حضرات معاشر بوده ام به هیچ وجه اغراق نمی کنم واقعا همین گونه بوده است. این عقب ماندگی تاریخی ریشه اش کجاست. این فهم نا پیدای هستی از کی دامان ما را گرفته است. چرا مدرن ترین شاعران ما درک موسیقایی شان به کاباره های چهل سال پیش منتهی می شود. چرا داستان نویسان پست مدرن ما در پایین ترین سطح از فهم موسیقایی قرار دارند و تنها نام چند نفر چون باخ و بتهون و واگنر را مزه مزه می کنند. چرا اغلب نوازندگان و خوانندگان ما اوج فهم موسیقی شان اجراهای سانتی مانتال بزک شده و لوس و داش مشتی معاب موسیقی گلهاست(منکر تعداد اندکی از آثار درخشان گلها نیستم). با این اوصاف تکلیف طبقه متوسط شهری و … دیگر مشخص است. از شوپنهاور تا ژاک دریدا همه متفقا بر این باور بوده اند که تنها کسانی به فهم درستی از هستی خواهند رسید که درکی عمیق و صحیح از موسیقی کلاسیک معاصر و موسیقی فولکلور داشته باشند و سوفوکل نیز معتقد بود برای رسیدن به تاریخ دقیق یک قوم باید به موسیقی آنها گوش داد. با این وصف وضعیت تاریخ امروز ایران در بحرانی ترین وضع ممکن اش است چرا که خوراک بیش از نود درصد جماعت ایرانی نازلترین ،سطحی ترین و احمقانه ترین نوع موسیقی است.»
این مطلب عینا از صفحه رسمی پیمان سلطانی نقل شده است و غلط‌های املایی موجود در متن اصلی وجود دارد. (لینک به اینستاگرام)
ایشون رو نمی شناسم متاسفانه جدا از اینکه نگرانی شون در مورد موسیقی بجا باشه یانه خواستم یادآور بشم که متن بالا سرشار از اشتباهات املایی بود . بجاست که کمی دقت وآگاهی مون رو از املای درست واژه ها افزایش بدیم.
تر جیح به جای ترجیه
مشتی مآب به جای مشتی معاب
کاملاً درست میفرماییداما این بی انصافی هست که موسیقی فاخرگلها را سانتی مانتال و داش مشتی مآب تلقی کنیم .
درود.
نخست اینکه وضع موسیقی ملی به لطف وجود بزرگان (استاد شجریان، استاد علیزاده و …) و نسل نوی موسیقی ملی (همایون شجریان، علی قمصری، قربانی و پورناظری و …) بد نیست؛ دست کم آنگونه که این بنده ی خدا “سیاه نمایی” می کند نیست! دوم اینکه آمار درست و دقیقی از پسند، پیگیری و فرهنگ شنیداریِ مردم در زمینه ی موسیقی در دست نیست؛ گامن نمی کنم مردم کشورمان از نظر فهم موسیقیایی در سطحی باشند که این تازه کار می گوید. من یکی از نیروهای همکار برنامه گذاران کنسرت در شهر و استانِ خوزستان هستم. براستی چگونه می توان مردم شهرستانی دور افتاده را که ساعت ها فقط به احتمال شانس دوباره ی خرید بلیط کنسرت موسیقی سنتی مان وقت و انرژی صرف می کنند را (بزعم این پروفسورِ آنارشیست!) مخاطبِ سطحی ترین و احمقانه ترین نوع موسیقی دانست!؟
دست کم وضع موسیقی آنقدر خراب هست که یک تازه کار، بزرگان را چنین ناآگاهانه و مغرضانه می نوازد!
کمی بیاندیشیم!
آقایون بیسواد ترجیح درست است نه ترجیه
موسیقی؟ کدام موسیقی؟هنر؟ کدام هنر؟ جناب افا حکایت این درد ودردیست که دیوجانس را با چراغ به گشتنش واداشت .
محدثه برهانی 
دیدگاه شما