رسانه نوا – «علیرضا قربانی» خواننده مطرح موسیقی ایرانی، در یادداشتی به لغو کنسرت‌های اخیر در نیشابور واکنش نشان داد.
نیشابور در هفته‌ی اخیر قرار بود میزبان کنسرت‌های «کیهان کلهر» و «شهرام ناظری» باشد که چند روز قبل از هر اجرا، این دو کنسرت لغو شدند. یادداشت علیرضا قربانی به شرح زیر است:
«از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟
شنیدن خبر لغو کنسرت هنرمند شایسته و دوست نازنینم کیهان کلهر و همین‌طور استاد گرانقدر موسیقی ایرانی شهرام ناظری عمیقا باعث تأسف اینجانب به‌عنوان عضو کوچکی از این خانواده هنری شد.
بیش از همه باعث تأسف است که این اتفاق در دیار مردم نیک‌سرشتی می‌افتد که همیشه به هنردوستی و کرامت در جهان شهره بوده‌اند. سرزمینی که از بزرگانی چون خیام و عطار گرفته تا پرویز مشکاتیان – این سرو آزاد موسیقی ایرانی – را در دامان خود پرورش داده است. نه چنین مردمی سزاوار آنند که بار چنین رفتار نابخردانه‌ای را به دوش بکشند و نه چنین هنرمندانی که در همه دنیا سفیر هنر و فرهنگ و صلح و دوستی ایران عزیزمان هستند.
برای بار دیگر با صدای بلند دادخواهی می‌کنم، از همه‌ی آن‌هایی که مسوولیتی به دوش دارند و هنوز اندکی دل‌شان برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم می‌تپد. باصدای بلند می‌گویم، هرچند که هیچ‌گاه صدای هنرمندان موسیقی اجازه بلند شدن نداشته است. با صدای بلند می‌گویم که این اندک فرصت‌های باقی‌مانده برای حمایت از موسیقی ایرانی را از دست ندهید. چندان دور نیست که با این‌گونه رفتارهای قهری همین پت پت رنجور موسیقی ایرانی رو به افول برود و جای آن را موسیقی‌هایی پر کند که هیچ ریشه‌ای در فرهنگ و آیین ما ندارد. جای آن را اعوجاج‌هایی بگیرد که با هیچ‌کدام از هنجارهای جامعه ایرانی – اسلامی ما سازگاری ندارد.
همان‌طور که در این سال‌های تلخی که گذشت، محدود کردن موسیقی ایرانی با ضرب چماق خودسرها و لغو گاه و بی‌گاه آن به بهانه‌های واهی و از صحنه دور نگه داشتن بزرگانی مانند استاد شجریان هیچ نتیجه‌ای جز جایگزین شدن موسیقی‌های ناهنجار غربی نداشته است.
مگر غیر از این است که شالوده مفهومی این موسیقی را کلام بزرگ‌مردانی از لسان‌الغیب حافظ شیرازی، سعدی شیرین سخن، مولانا، عطار نیشابوری، نظامی، فردوسیِ حکیم، خیام نیشابوری، فخرالدین عراقی گرفته تا نیما یوشیج، سهراب سپهری، اخوان ثالث، فریدون مشیری و هوشنگ ابتهاج تشکیل داده‌اند و در کدام‌یک از آثار این بزرگان پیامی به‌جز مهر، دوستی، انسانیت و اخلاق می‌توان یافت؟
امروز چه عنصری برتر، اثرگذارتر و فراگیرتر از موسیقی برای بیان این مفاهیم فاخر و انسانی – اخلاقی در جامعه و ترویج آن موجود است؟
امروز اگر هنر اصیل این خاک را که حاصل قرن‌ها تلاش و خون خوردن نیاکان ما تا امروز بوده است، قربانی تسویه‌حساب‌های سیاسی کنیم، باید منتظر باشیم تا دشمنان ما از همین راه نفوذ، ریشه‌های فرهنگی ما را بخشکانند. امروز اگر موسیقی اصیل ایرانی را که در طول تاریخ همیشه در خدمت‌های ارزش‌های دینی و ملی این مردم بوده است، در کشاکش دعواهای سلیقه‌ای و شخصی تضعیفش کنیم، باید منتظر روزگار تلخی باشیم که فرزندان ما به‌صورت کاملا خاموش چیزی را جایگزین آن کنند که با تمام ارزش‌های فرهنگی ما تقابل دارد.
علیرضا قربانی، ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵، پاریس»
مدیر وبسایت 
دیدگاه شما