سپاس،سپاس بی نهایت…
رسانه نوا – شاید تئوری موسیقی آتش دهن‌سوزی که خیلی هنرمندان ادعا می‌کنند نباشد اما قطعا می‌تواند در روشن‌شدن اینکه چرا خیلی از ستارگان سبک خاصی در آهنگسازی خود دارند توضیحاتی ارائه کند.
اینجا دربارۀ ۳ هنرمند و ترجیحات آنها صحبت می‌کنیم.
deadmau5
نماد موسیقی پروگرسیو هاوس (اکا جوئل زیمرمن) سبک متمایزی دارد که بر روند او در تولید استوار است و همچنین بر روشی که او برای ساختن آکوردها به کار می‌گیرد؛ در واقع ترتیبی که نت‌ها بر اساس آن در سراسر کیبورد، پشت سر هم مرتب می‌شوند.
تکیۀ او در آهنگسازی بر تسلسلی است که بیشتر از آکوردهای ماژور تشکیل شده اما به نحوری تنظیم شده است که شبیه مینور صدا می‌دهند (آنطور که به‌خاطر می‌آورم: B – Dmaj7 – Gmaj7 – F# – Dmaj9 – Gmaj7) جوئل معمولا قطعاتش را با یک شیفت شاخص و باشکوه از یک آکورد مینور به یک آکورد ماژور پایان می‌دهد. (چیزی شبیه این: Abm, E, E, F#, Ab; or Ghosts N’ Stuff: Bbm, Ab, F#, Eb).
شیفت مینور-ماژور معمولا جواب می‌دهد و به‌خاطر سبک او در برنامه‌ریزی یک آکورد چهار نتی به‌جای اینکه در مرکز کیبورد جمع شود در طول سه یا چهار اوکتاو پخش می‌شود.
پرینس
قانون کلی پرینس در آهنگسازی میراث چشم‌گیری را شکل می‌دهد که بی‌شک امتحان خود را در طول زمان پس داده است و پر از آداب و تکنیک‌های آهنگسازی کلاسیک است.
با اینکه اکثر کارهای پرینس در سبک‌های پاپ، آر‌اندبی و فانک هستند بیشتر آهنگ‌های او می‌توانند آزمون آکوستیک را به‌راحتی پشت سر بگذارند. برای مثال شما می‌توانید آثار او را اگر با یک ساز اکوستیک ساده مثل پیانو یا گیتار نواخته شود و از تمام ملحقات دیگر خالی شده باشد به راحتی تشخیص بدهید. همچنین آثار او خارج از محدودۀ زمان زیبا هستند، کیفیتی که بیشتر به سادگی ساختار آکوردهای بیسیک و اصلی آنها ربط دارد.
برای مثال بالادِ باران بنفش را در نظر بگیرید. ساختمان آکوردها به نسبت ساده است و در بخش وِرس‌ها از چهار آکورد تشکیل شده است (Bb, Gm, F, Eb) و همان چهار آکورد در ترتیب متفاوتی در کورس‌ها هستند (Eb, Bb, Gm, F). ملودی هوشمندانۀ این قطعه بر گام بلوز G مینور تکیه دارد و نت‌های اول در ورس روی یک بلو نتD/Db ضربه می‌زنند و نت‌های پایانی قبل از کورس نت E را روی F ماژور تکرار می‌کنند و یک آکورد F7 موثر می‌سازند.
هانس زیمر
از میان تمام آهنگسازان فیلم که امروزه در هالیوود فعالیت می‌کنند زیمر جز مشهورترین‌هاست و این شهرت علت خوبی هم دارد. موسیقی‌متن‌های او تاکنون بیش از ۱۵۰ فیلم پرفروش را همراهی کرده است. فیلم‌هایی مثل گلادیاتور، اینسپشن و مرد پولادین. و این دستاورد برای کسی که ادعا می‌کند موزیک‌خوانی نمی‌داند بسیار قابل ستایش است.
زیمر با اینکه به لحاظ موسیقایی ذهن زایا و تصویرسازی دارد قدرتش در استفادۀ غیرمتعارف و نوآورانه از صداها است. برای مثال در فیلم شوالیۀ سیاه، در صحنۀ جوکر او از یک تک نت کشیده ویولن سل استفاده می‌کند که گیتارهایی با صدای متال آن را همراهی می‌کنند و به‌تدریج وقتی موسیقی اوج می‌گیرد حسی از تنش و ترس را می‌سازد و روی هم انباشته می‌کند. با اینکه زیمر تلاش می‌کند در آثارش از تکرار بپرهیزد به‌نظر می‌رسد به کوک‌های مینور بیشتر علاقه دارد و معمولا برعکس آنچه انتظار می‌رود آنها را در صحنه‌های کمدی کنار هم قرار می‌دهد که معمولا کوک ماژور مناسبانش است و غالبا هم جواب می‌گیرد.
دیدگاه شما