رسانه نوا – نمایش دموها، قطعات منتشر نشده و نسخه‌های متفاوت آهنگ‌های این خواننده جنبه شادتر زندگی این اسطوره‌ی موسیقی را بیان می‌کند.
وقتی کارگردان و تهیه کننده‌ی آمریکایی «نیکولاس روسی» (Nickolas Rossi) مصاحبه‌های مربوط به فیلم مستند «خدا تو را دوست دارد» (Heaven Adores You) را فیلم برداری می‌کرد، معلوم بود که چه چیزی در سر دارد: «تغییر تصویر یک جانبه از زندگی و شخصیت «الیوت اسمیت» (Elliott Smith) خواننده سرشناس سابقِ آمریکایی.»
در جریان مصاحبه‌هایی که در این فیلم مستند با Slim Moon (موسس شرکت موسیقی Kill Rock Stars)، Jon Brion (خواننده،آهنگساز و تهیه کننده موسیقی) و Larry Crane (ویراستار مجله Tape O و کلکسیونر کارهای اسمیت) انجام گرفت زندگی این خواننده، آهنگساز بزرگ در طول حرفه‌ی خوانندگی او در سه شهر بزرگ آمریکا به همراه قطعات شاخصی از پنج آلبوم سولوی او در قالب یک فیلم مستند به همراه قطعاتی از این خواننده که حکم موسیقی متن فیلم را دارد در کنار نمایش عکس‌ها و اجرای کنسرت‌ها و صحبت‌ها، او و دوستان و همکارانش مورد نقد و بررسی قرار گرفتند. این فیلم مستند در بیش از ۳۵ فستیوال و جشنواره‌ی فیلم به نمایش درآمد و تصویر درستی از زندگی، شخصیت و روحیات این خواننده، آهنگساز متفکر و غمگین – که خیلی ملایم صحبت می‌کرد – را ارائه نموده است. بر اساس دموهای به نمایش درآمده‌ی دوران کودکی «اسمیت»، مملو از لحظات شاد و پرطراوت و همچنین سخت است.
این وضعیت، زمانی که او به عنوان خواننده و گیتاریست گروه “Heatmiser” فعالیت می‌کرد نیز به همین منوال ادامه داشته است. در جریان این فیلمِ مستند مشخص می‌شود که اسمیت از همان دوران نوجوانی استعداد و پتانسیل بسیار زیادی برای تبدیل به یک آهنگساز بزرگ را داشته است. موسیقی متن این فیلم – که برگزیده‌ای از ۲۰ دموی مختلف، قطعه‌های منتشر نشده و برش‌های مختلفی از کارهای این خواننده است – مرتبط با چندین سال زندگی حرفه‌ای این خواننده‌ی با استعداد و درخشان موسیقی است.
این اثر نیز مانند تمام کارهای اسمیت، با تواضع و فروتنی شروع می‌شود. اولین قطعه ” Untitled Guitar Finger Picking” با زمان ۸۴ ثانیه که اسمیت آن را در سن ۱۴ سالگی نوشته و اجرا کرده است و تکنیک‌های گیتارنوازی او که در آلبوم سولوی این خواننده دیده می‌شود را به نمایش می‌گذارد. هیچ قطعه‌ی دیگری مانند این قطعه مقدمه‌ی خوبی برای شناساندن هنر این خواننده مناسب نیست. اگرچه نام این خواننده بیشتر به خاطر صدای گیرا و مرگِ غیرمنتظره‌ی او در سال ۲۰۰۳ بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد، اما کار برجسته‌ی او ابداع تکنیک نوازندگی گیتار بود که اغلب با تنظیم‌های عجیب و ملودی‌های حزن انگیز همراه بود.
در فیلم “Heaven Adores You” آثار موسیقی که قبلا منتشر نشده مانند قطعه راک کلاسیک “Untitled Melancholy Song” و یا قطعه “Unknown Song (instrumental)” توانایی و مهارت این خواننده را در گیتارنوازی نشان می‌دهد. در هنگام نواختن این قطعات، با تواضع سر خود را به طرف پایین نگه داشته و سعی دارد تا هنر خود را در پشت یک پوشش ساده قرار دهد. کلمه‌ی دیگری به جز «زیبا» نمی توان درباره‌ی این نحوه‌ی هنرنمایی او به کار برد. بدون شک دلربایی و ظرافت قطعات آکوستیک او به دلیل صمیمیت و گرمای نوازندگی اوست.
قسمت قابل توجهی از این فیلم مربوط به زمانی است که او در گروه “Heatmiser” فعالیت می‌کرد. او قبل از آن‌که حرفه‌ی خود را به عنوان خواننده‌ی سولو آغاز کند، در این گروه پانک اهل پورتلند – که در در اوایل دهه ۹۰ تشکیل شد – به عنوان خواننده و گیتاریست فعالیت می‌کرد. نقش اعضای گروه “Heatmiser” در این فیلم دوباره مورد بررسی قرار گرفته است. چند سال پیش یک نسخه‌ی متفاوت از آهنگ سولوی “Christian Brothers” به طور آنلاین منتشر شد که در آن یک ریتم سخت، آهنگ را به جلو می‌برد؛ در حالی که فضای آهنگ با نوعی تنهایی و دلتنگی پر شده بود. در این آلبوم قطعه “Christian Brothers” باز هم به چشم می‌خورد که برگرفته از آلبوم دوم اسمیت یعنی “Elliott Smith” است. البته این اجرا با نسخه‌ی اصلی آلبوم تفاوت‌هایی دارد و تغییراتی در آن اعمال شده است. این موضوع در رابطه با آهنگ سولوی “Plainclothes” نیز صادق است. این آهنگ در اصل توسط گروه “Heatmiser” اجرا شده است. در این آهنگ ریوِرب‌های گیتار به خوبی شنیده می‌شود؛ که برای ما یادآور زمانی است که کارها مرحله به مرحله با هم جور در می‌آید و به تدریج همه چیز برایمان روشن می‌شود.
آثار دیگری که از گروه “Heatmiser ” در این آلبوم گنجانده شده، قطعه “Hamburgers” که با همکاری “Neil Gust ” عضو گروه “Heatmiser ” اجرا شده است. یک قطعه ساده با کیبورد و تمبورین که ۴ دقیقه به طول می‌انجامد. این آهنگ اصلا موفق از آب در نیامده و در این جا مشخص می‌شود که نسخه منتشر شده‌ی متفاوتی که ما از آهنگ‌ها در این آلبوم می‌شنویم، ممکن است لزوما بهترین نسخه‌ی آهنگ‌های این خواننده نباشد.
بعضی از قطعاتی که در موسیقی متن این فیلم گنجانده شده و اجرای متفاوتی را نسبت به نسخه‌های منتشر شده‌ی قبلی نشان می‌دهند، عبارتند از – “Coast to Coast”، “Waltz #1″، “True Love”، “Miss Misery”، “LA”، “Son of Sam”، “The Last Hour”، ” Everything Means Nothing to Me” ، “Happiness”؛ که مورد اسقبال طرفداران قدیمی این خواننده قرار گرفته است. برخلاف آلبوم‌های دیگری که پس از مرگ این هنرمند منتشر شدند، از جمله آلبوم “From a Basement on the Hill ” در سال ۲۰۰۴ و آلبوم “New Moon” در سال ۲۰۰۷ ، قطعاتِ آلبوم جدید ظاهرا بر اساس ترتیبِ زمانی و تاریخی است.
آهنگ مورد علاقه‌ی طرفداران “True Love” سرانجام در این آلبوم منتشر شده است؛ اما به غیر از آن تمام آهنگ‌ها، قبلا به طور کامل به همراه میکس استودیویی آن‌ها (البته در نسخه‌ای متفاوت) منتشر شده‌اند.
در نیمه‌های آلبوم نسخه‌ی اجرای زنده آهنگ “Say Yes” از فستیوال “Yo Yo” در سال ۱۹۹۷ با درخواست شنونده‌ها شروع می‌شود. این قطعه در مورد کسی که درباره اندوه و دل شکستگی، عدم اطمینان و شگفتی آهنگ می‌نویسد. تعداد آهنگ‌های عاشقانه اسمیت بسیار کم است. این آهنگ محصول ۱۹۹۷ قطعا بهترین اجرای زنده‌ی او نیست.
اصلیت این آهنگ‌ها باعث شده تا خطاهای تکنیکی در هنگام ضبط این فیلم نادیده گرفته شوند. این مهارت آهنگسازیِ اسمیت، او را معروف کرده است؛ زیرا او قادر بود مانند یک دوست از راه دور در لحظات سخت زندگی با ما ارتباط برقرار کند. اسمیت به ما کمک می‌کند تا عواطف و اندوه خود را جست‌وجو کنیم و با آن روراست باشیم. قطعه‌های منتشر نشده‌ی آلبوم “Heaven Adores You” مجموعه‌ای از آهنگ‌ها را برای ما به ارمغان آورده که یادآور این است که اگر چه مرگ این هنرمند در سال ۲۰۰۳ با غم و اندوه بسیاری همراه بود، ولی آثار او همچنان موفق مانده‌اند.
یوسف رحیمی 
دیدگاه شما